سیزده آبان در امریکا چگونه گذشت؟

هر واقعه بزرگ خواه ناخواه روی دیگری هم دارد که گاهی روی دیگر سکه حوادث بزرگ تحت تاثيربزرگی آن واقعه کمتر دیده می شود. شاید عکس العمل ها و جو حاکم بر جامعه امریکا پس از واقعه 13 آبان 1358 و اقدامات تلافی جویانه شهروندان و دانشگاهیان این کشور در برابر ایرانیان ساکن و بخصوص دانشجویان ایرانی مقیم امریکا را بتوان روی دیگر سکه انقلاب دوم ایران دانست. چرا که نخستین واکنش امریکا به تسخیر سفارت آن کشور در تهران- که امریکائیان از آن با عنوان گروگانگیری یاد می کنند-  در کنار تحریم اقتصادى و بلوکه کردن دارایى‏هاى ایران در بانک‏هاى آمریکایى و بانک‏هاى خارجى مستقر در این کشور، اقدام به آزار و اذیت ایرانیان مقیم آمریکا بود.
لذا به منظور بازخوانی فضای حاکم در امریکا و شرایط دانشجویان ایرانی مقیم آن کشور در سال های نزدیک به انقلاب اسلامی و پس از آن و نیز جریانات ناشی از تسخیر لانه جاسوسی با زوجی به گفتگو نشستیم که در آن سال ها، با عضویت در انجمن اسلامی دانشجویان امریکا و کانادا، دوشادوش ملت ایران، در مبارزات دانشجویان ایرانی مقیم امریکا برای پیروزی انقلاب اسلامی حضور فعال داشتند و از نزدیک تحولات و تاثیرات انقلاب مردم ایران بر جامعه امریکا را شاهد بوده اند.
دکتر اسدیان که از پائیز سال 1355 در دانشگاه های ایالت تگزاس امریکا مشغول به تحصیل شد، در خصوص وضعیت دانشجویان ایرانی مقیم امریکا در سال های نزدیک به انقلاب می گوید: از آنجا که پیش از وقوع انقلاب اسلامی ، امریکائیان کشور ایران را به عنوان ایالتی از ایالات متحده تلقی می کردند، در مجموع دانشگاهیان و شهروندان امریکایی برخورد خصمانه ای با ایرانی ها نداشتند اما در سال های نزدیک به انقلاب اسلامی برخوردهای دانشجویان، اساتید و شهروندان امریکایی بسیار متفاوت بود و همه نوع دیدگاه مثبت و منفی در خصوص ما وجود داشت. بطوریکه تعدادی از دانشجویان نگاهی کاملا منطقی و واقع بینانه داشتند و شرایط را درک می کردند، اما برخی از اساتید بسیار مغرورانه و با دیدگاه نژادپرستانه و تحقیر با ما برخورد می کردند. با شروع مسائل انقلاب و حرکت امام (ره) امریکائی ها این جریان را به صورت یک حرکت عادی و شاید غیر جدی تلقی می کردند و بیشتر به عنوان یک موضوع خبرساز با آن برخورد می نمودند. لیکن با ادامه یافتن حرکت انقلاب و انعکاس هر روز اخبار به شبکه های خبری امریکا، مردم این کشور حساس شدند، به ویژه آنکه در دوران حضور امام خمینی (ره) در پاریس پوشش خبری بسیار زیاد این حضور در رسانه های مهم بین المللی، ناخواسته موجب اطلاع رسانی وسیع و مطرح شدن بیش از پیش موضوع انقلاب ایران و اهداف آن در سطح جهان شد. وسعت انتقال اخبار ایران به رسانه های خبری امریکا آنچنان گسترده بود که مردم امریکا در زمان عزیمت امام از پاریس به تهران، چشم به راه ایشان و نگران وضعیت امام خمینی (ره) بودند.
اسدیان می افزاید: با شروع انقلاب و توقف صدور نفت و گران شدن بهاي سوخت، قیمت ها در امریکا بطور ناگهانی و بی سابقه تحت تاثیر کمبود نفت و بنزین قرار گرفت و از این رو تبلیغات منفی علیه انقلاب و امام خمینی (ره) آغاز شد. مردم امریکا پیشرفت و پیروزی انقلاب را به سختی می پذیرفتند و انتظار تحقق آن را نداشتند. با پیروزی انقلاب به هر حال منافع امریکا تحت تاثیر قرار گرفته و دولت و رسانه ها به اشکال و با عناوین مختلف به ستیز خود و تلاش برای تضعیف ایران دامن می زدند و از آنجا که افکار غالب مردم امریکا تحت تاثیر رسانه های این کشور قرار دارد، شهروندان نیز با ایشان همسو شدند.    
وی ادامه می دهد: با تسخیر لانه جاسوسی امریکا، رسانه ها بطور گسترده موضوع را در راس خبر های خود قرار دادند و با درج روزشماری در شبکه های خبری خود، هر روزه اخبار تسخیر سفارت امریکا در تهران را که با عنوان گروگانگیری از آن یاد می کردند، در صدر اخبار منعکس می نمودند و با این کار این واقعه را مهم و ابعاد آن را گسترده نشان می دادند. سیاست خبری امریکا بدین صورت است که در ابتدا یک موضوع خبری را تا حد ممکن  بزرگ جلوه می دهند، سپس آن را تحليل نموده و نمایش بزرگ خبری دیگری را به راه می اندازند. در موضوع گروگانگیری نیز رسانه های امریکا برخلاف مصالح این کشور موضوع را خیلی بزرگ جلوه دادند اما نهایتا از حل آن عاجز شدند. بطوریکه جیمی کارتر- رئیس جمهور وقت امریکا به رسانه های این کشور بخاطر بزرگ نمائی اخبار انقلاب اسلامی و گروگانگیری اعتراض کرد.
وی اضافه می کند: به علاوه در گفتگویی که شبکه خبری CNN  در اوایل ماه چهارم گروگانگیری با سخنگوی کاخ سفید داشت، مهمترین سوال خبرنگار این رسانه آن بود که چرا پس از گذشت مدت زمان زیادی دولت امریکا هنوز نتوانسته موضوع را حل کند؟  سخنگوی کاخ سفید در جواب پاسخی داد که نشانه عجز دولتمردان امریکا بود، وی گفت: ما با مردی روبرو هستیم (امام خمینی) که فقط از خدای خویش پیروی می کند و دستور می گیرد و ما تا به حال نتوانسته ایم از روش های مختلف دیپلماتیک موضوع را حل کنیم.  
اسدیان تصریح می کند: پس از گذشت مدت زمان زیاد از واقعه تسخیر لانه جاسوسی امریکا در ایران و عدم موفقیت دولت امریکا در حل موضوع، این دولت از طریق رسانه های خبری و دستورالعمل ها اقدام به ایجاد نفرت در دل مردم امریکا نمود و این گونه بطور غیر مستقیم مجوز اهانت به دانشجویان ایرانی و ضرب و شتم آنها را صادر کرد، بطوریکه در شهرهای مختلف جوانان ماجراجو به داخل منازل دانشجویان ایرانی ریخته و آنها را را اذیت می کردند.
وی می افزاید: در دانشگاه تگزاس در شهر کینزویل که ما در آن تحصیل می کردیم، روزی دانشجویان امریکایی تجمع کرده و با هدف اذیت و آزار دانشجویان ایرانی به سمت خوابگاه ایشان یورش بردند که پلیس به لحاظ انعکاس منفی این اقدام از پیشروی زیاد آنان جلوگیری کرد. از دیگر اقدامات تلافی جویانه ، اقدام اداره آموزش دانشگاه به فراخوانی دانشجویان ایرانی دانشگاه بود که به بهانه بررسی پرونده ها، ایشان را تحت فشار روانی قرار می دادند. در کنار این اتفاقات دولت امریکا حساب های بانکی ایران را بلوکه نمود و بدین ترتیب تا مدت زیادی امکان دریافت پول برای دانشجویان مقیم امریکا از ایران وجود نداشت.
م . یزد خواستی در تشریح شرایط حاکم مي گويد : در شهر دانشجویی ما امریکایی ها دو نفر از دانشجویان ایرانی را در محیط دانشگاه چاقو زدند و آنها تا مدت زیادی از جراحات شدید بدنی از جمله در ناحیه گردن رنج می بردند اما پلیس امریکا موضوع را پیگیری نمی کرد.
وی می افزاید: علاوه بر آنکه در محیط دانشگاه امریکایی ها با پرتاب تخم مرغ و گوجه فرنگی به دانشجویان ایرانی اهانت می کردند، شبی تعداد زیادی از جوانان ماجراجوی امریکایی در حدود نیمه شب منزل ما را در شهر بی شاپ محاصره کردند و با اهانت های زیاد و حتی تیراندازی ما را تهدید به خروج از امریکا نمودند، در این میان هنگامی که از پلیس درخواست کمک کردیم، علی رغم سرعت عمل بالای پلیس امریکا، هیچ گونه عکس العمل و کمکی دریافت نکردیم. بدین ترتیب وضعیت بسیار نگران کننده شده بود و از آنجا که به نظر می رسید این اقدامات با هماهنگی پلیس صورت گرفته باشد، بدلیل افزایش ناامنی ها تصمیم به ترک امریکا گرفتیم.