امت در دامان امام زمان(عج)
در تحلیل خطبه‌های نماز جمعه‌ی ۲۹ خرداد 1388 كه رهبر معظم انقلاب پس از حوادث انتخابات ایراد فرمودند، با نكات ویژه‌ای مواجه می‌شویم كه به‌شدت قابل تأمل است. در آن جمعه رهبر انقلاب یكی از تاریخی‌ترین خطبه‌های پس از انقلاب اسلامی را برای مردم ایراد كردند. وقتی ابتدا و انتهای این دو خطبه را بررسی می‌كنیم و آن‌چه را كه در بطن خطبه‌ها بیان كردند و نیز اتفاقاتی را كه پس از آن افتاد، به‌وضوح می‌بینیم كه تمام برنامه‌ریزی‌های بیست سال پس از رحلت امام (ره) برای شكست نظام و برای تسلط نظام سلطه بر حیاتی‌ترین نقطه‌ی ژئوپولتیك دنیای معاصر، یعنی ایران، بر هم زده شد.
شاكله‌ی اساسی خطبه‌های آن نماز جمعه و اتفاقاتی كه بعد از آن رخ داد، همه یك خط سیر مشخص را دنبال می‌كرد. چنانچه ابتدای این خطبه‌ها پس از توصیه به تقوی، توصیه شد به ذكرالله و یاد خدا. هم‌چنین رهبر معظم انقلاب در انتها كه می‌خواستند خطبه را تمام كنند، امت را در دامان امام زمان (عج) قرار دادند. روی صحبت ایشان به امام زمان (عج) بود و مستقیم شروع كردند و امام زمان را مورد خطاب قرار دادند. این نشان می‌دهد كسی كه دنبال رهبری می‌رود، ابتدای كارش ذكرالله است و در انتهای كارش هم انشاءالله در دامان امام معصوم (ع) قرار می‌گیرد؛ هم‌چنان‌كه در این خطبه اتفاق افتاد.
متن و صوت خطبه‌های نماز جمعه
مابین این مقدمه و مؤخره مسأله‌ای كه رخ داد، روشنگری بود. رهبری معظم انقلاب در این بخش از خطبه‌ها در شرایطی كه حتی بسیاری از خواص جامعه در تحلیل درست شرایط عاجز مانده بودند و نمی‌توانستند با صراحت و محكمی لازم، تحلیل صحیحی از وضعیت كشور داشته باشند، خدمت بزرگی را به امت اسلامی انجام دادند، زیرا وظیفه‌ی ولی فقیه در حكومت اسلامی همین هدایت و روشنگری است.
آرامش
آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در قالب این خطبه‌ها، دست دشمن را رو كردند. سیاست‌های دشمن را توضیح دادند؛ چیزی كه وقتی به تاریخ معاصر ایران مراجعه كنیم، فقدانش در بخش بخش این دوران كاملاً مشهود است و این‌كه چه خسارت‌های عظیمی را بر ملت ایران وارد كرده است. یعنی در آن لحظه‌ی آخر و در آن دقیقه‌ی نود كه باید ملت روشن می‌شدند و درست تصمیم می‌گرفتند، روشن‌كنندگان و روشنگرانی نبودند كه مردم را آگاه كنند. ولذا آن حوادث تلخ اتفاق افتاد مثلاً در كودتای 28 مرداد یا در حوادث مشروطه.
نكته‌ی خاص دیگر این خطبه‌ها این بود كه رهبری برخلاف حركت، اهداف و جریان‌سازی‌های دشمن كه ایجاد التهاب و اغتشاش و آشوب در جامعه بود، همه را به آرامش و آگاهی فراخواندند. دشمن می‌خواست در فضای آشوب‌زده، افكار عمومی را مشوش كند و بعد در این فضای مشوش و غبارآلود، چون تحقق تدبیر و بصیرت سخت می‌شود، به‌راحتی شعله‌های فتنه را برافروزد. در چنین شرایطی، آحاد جامعه و حتی برخی كارگزاران، ذهنشان مشوش است و نمی‌توانند درست تحلیل كنند و تصمیم بگیرند. این‌جا است كه عنان كار از دست كارگزاران و حتی از دست مردم هم خارج می‌شود و آن فتنه‌های كور ما را به ناكجاآباد می‌برد.
اما رهبر انقلاب در خطبه‌های عبادی سیاسی نماز جمعه كه آمیخته‌ای از معنویت و نورانیت است، دقیقاً این جمله را فرمودند كه مبادا هیجان‌های سیاسی ما را از خدا غافل كند. این خیلی كار بزرگی است. امتش را در اوج فتنه دقیقاً روشن می‌كند و در عین روشنگری دست می‌گذارد روی نكاتی كه دقیقاً دشمن بر روی آنها سرمایه‌گذاری ملی كرده و در اوج آن فتنه‌ها مردم را دوباره به یاد خدا متذكر می‌كنند. خود آقا به‌تأكید گفتند كه: «ألا بذكر الله تطمئن القلوب».
دشمن می‌خواست در فضای آشوب‌زده، افكار عمومی را مشوش كند و بعد در این فضای مشوش و غبارآلود، چون تحقق تدبیر و بصیرت سخت می‌شود، به‌راحتی شعله‌های فتنه را برافروزد.
خطبه‌ی اول رهبری پیرامون سكینه و آرامش بود، چون در جامعه، یا در مقر فرماندهی، یا در اتاق فكر كارگزاران اگر سكینه و آرامش باشد، تدبیر درست صورت می‌گیرد. بعد از تدبیر درست، تصمیم هم درست صورت می‌گیرد. لذا به تعبیر عادی، آقا از همان ابتدا شروع كردند به جمع و جور كردن تدبیر و تصمیم و انتظام و نظم دادن و سیاق دادن. مردم را در انجام وظیفه‌شان یادآوری كردند. در بحث وحدت كلمه، تأكید كردند كه این وحدت كلمه یك عنوانی است واقعاً الهی.
جالب است گفته شود كه حتی در بعضی از متون انجیل و عهد عتیق و نیز بعضی كلماتی كه منبعث از فرهنگ امام (ره) و انقلاب اسلامی است، بارها كلماتی تكرار شده كه امام (ره) نیز با بیان الهی‌شان و درایت الهی‌شان مطرح می‌كردند؛ كلیدواژه‌هایی مثل «مستكبر و مستضعف». «وحدت كلمه» و «شیطان بزرگ». برای این‌گونه كلمات حتی در بین مسیحیان و بعضی از یهودیان نیز گوش شنوا وجود داشته و دارد، چون در متون مقدسشان با آنها آشنا شده‌اند. رهبر انقلاب نیز دقیقاً بر همین مبنای فطرت الهی افراد، هدایت جامعه را انجام می‌دهند.
لزوم وحدت خودی
رهبر معظم انقلاب مسأله‌ی وحدت كلمه را مطرح كردند و در همین مسیر حركت كردند و در جهت جذب حداكثری. دشمن فضای جامعه را به هم زده بود و القا می‌كرد كه مثلاً آن نزدیك به چهارده میلیون رأی به نظام نیست. آقا توصیه بر وحدت كردند كه خیر؛ همه‌ی این‌ها معتقد به نظام هستند. حتی كاندیداهایی كه آمدند و فرمایش دیگری فرمودند، آقا آنها را هم مهره‌ها و افراد نظام اسلامی معرفی كردند.
با تأكید بر قانون‌گرایی و این‌كه قانون در این قضیه فصل‌الخطاب است و همه قاعدتاً باید به قانون عمل كنند، یك سد بتونی در مقابل این اعتمادزدایی دشمنان از نظام ایجاد كردند، چون دشمن داشت به این تفكر دامن می‌زد كه اعتمادی به نظام نیست. تعدادی از افراد بودند كه این امر برایشان مشتبه شده بود كه آیا كسی هست كه از حقوق ما دفاع كند؟
با تأكید بر قانون‌گرایی و این‌كه قانون در این قضیه فصل‌الخطاب است و همه قاعدتاً باید به قانون عمل كنند، یك سد بتونی در مقابل این اعتمادزدایی دشمنان از نظام ایجاد كردند، چون دشمن داشت به این تفكر دامن می‌زد كه اعتمادی به نظام نیست.
دشمن‌شناسی
در عین حال در خطبه‌ها با سیاست تمام، دشمن را تحقیر كردند، ولی هم اقتدار نظام را به رخ دشمنان كشیدند و هم یك آرامش فكری را با این فرمایش‌ها دوباره به مردم هدیه كردند. آقا در تعبیری فرمودند: «احمق‌ها خیال كردند جمهوری اسلامی ایران و این ملت عظیم مثل گرجستان است.» مشكل دشمن این است كه ملت ایران را نشناخته است. دشمن در انتخابات 1388 تیر خلاص خودش را، یعنی فریاد علنی حمله‌ی خود را به پیاده‌نظام‌ها سر داده بود، ولی در ادامه‌ی این خطبه‌ها، بخش عظیمی از مردمی كه با تبلیغات سوء امر برایشان مشتبه شده بود، خودشان را از صفوف دشمنان جدا كردند و این‌جا بود كه این روند فتنه سیر قهقرایی‌اش را شروع كرد تا در روز 22 بهمن كه باز هم مردم آمدند و با عمل به توصیه‌ی رهبر معظم انقلاب سنگ قبر آنها را هم گذاشتند. این در حالی بود كه اوج فتنه خیلی سهمگین بود. خیلی از سران فتنه و دشمنان مغرض انقلاب هنوز هم معترفند كه اگر رهبر انقلاب اسلامی یك قدم عقب‌نشینی می‌كرد، كار این نظام یك‌سره بود. تعجب كردیم از صلابت این فرد!
به نظر من عصر حاضر، یك دوران نورانی است. دورانی كه با تجلی نظام امامت در ولایت فقیه و موفقیت این مصداق و شاخص در متجلی كردن نظام امامت برای مردم جهان همراه است كه انشاءالله ظهور امام مهدی (عج) را در پی خواهد داشت.