انقلابیونی که خیانت را برنتافتند

توهم قدرت و اقتدار خیالی محمدرضا پهلوی در روزگار خفقان آور این رژیم، موجب شده بود که مردم به مبارزات زیر زمینی و ارسال شب نامه ها و پیروی از رهبران دینی و انقلابی رو آورند.
در این میان گروه انقلابی ‘فدائیان اسلام’، با جنبش های مسلحانه و به کارگیری عناصر سازنده و شایسته خود برای تغییر در منش طاغوتیان توانستند نام خویش را در تاریخ مبارزات مردم ایران ثبت کنند.
این گروه پس از تلاشهای بسیار در ارشاد کلامی، استدلالی و عدم پاسخ از سوی مسئولین وقت به مبارزات مسلحانه روی آوردند که از جمله اقدامات آنها در این دوره ساکت ساختن مهره کلیدی بیگانگان و مانع اصلی در راه ملی ساختن صنعت نفت بود.
این اقدام مهم، اعدام انقلابی ‘رزم آرا ‘ بود؛آنها بدین وسیله توانستند علاوه بر محکم ساختن پایه های مبارزات خویش، توهم دروغین رژیم را نیز در هم شکنند.
اما ‘علی رزم آرا’ که بود ؟ ششمین نخست وزیر محمدرضا پهلوی ، در سال ۱۲۸۰ در تهران متولد شد و پس از طی مدارج تحصیلی در سال ۱۳۲۸ با توجه به وعده های پهلوی برای نابودی نخست وزیری قوام، به عنایات قوام نسبت به خود پشت پا زد و به طور جدی به فکر تسخیر جایگاه نخست وزیری برآمد، بطوری که در پنجم تیر ماه ۱۳۲۹ به دربار احضار شد و فرمان نخست وزیری خود را دریافت کرد، اما حضور او در این دوران و انتصاب چنین مقامی سبب گردید تا دخالت های بیگانگان در ایران بیشتر شود و اوضاع داخلی کشور نابسامان گردد.
این عنصر سرشناس دولت استعماری انگلیس در ابتدای کار با مسئله نفت رو به رو شد و با تدابیر دولت انگلیس و با توهین هایی مکرر پیرامون عدم توانایی! ملت ایران در اداره صنعت نفت به عنوان مانع اصلی در مسیر ملی شدن صنعت نفت شناخته شد.
کابینه رزم آرا چند بار مورد استیضاح قرار گرفت ولی با حمایتهای دربار و بخصوص سفارت انگلیس توانست قدرت را در دست داشته باشد .
وطن فروشی و خیانتهای آشکار رزم آرا در سیاست و امور مملکتی با نادیده انگاشتن افکار عمومی و ادامه راهی که به ضرر ملت ایران بود، سبب عصبانیت و ناراحتی مردم از جمله فدائیان اسلام شد و آنها به این تشخیص رسیدند که اگر این عنصر وابسته، از میان برداشته نشود، حوزه دخالت بیگانگان و نابسامانی در داخل کشور بیشتر می شود، بنابراین برای گرفتن انتقام ملت به واسطه توهین های مکرر او، برای نابودیش مصمم شدند.
شهید ‘خلیل طهماسبی’ از سوی جمعیت فداییان اسلام مأمور اعدام انقلابی رزم‏ آرا شد و سرانجام وی را در شانزدهم اسفند سال ۱۳۲۹ به هلاکت رساند.
اعدام انقلابی رزم آرا در واقع هشداری به برخی از نمایندگان مجلس شانزدهم و مسئولین وقت بود که به دلیل وابستگی به انگلیس، مانع از ملی شدن صنعت نفت در ایران می‏شدند. به همین جهت، به فاصله کوتاهی پس از حرکت انقلابی اعدام رزم آرا، طرح ملی شدن صنعت نفت در کمیسیون نفت مجلس، مورد تایید و تصویب قرار گرفت.