حبیب الله عسگراولادی : تلخ ترین خاطره سیاسی من شنیدن خبر رحلت امام(س) بود

حبیب الله عسگراولادی در گفت وگو با روزنامه جام جم گفت: تلخ‌ترین خاطره سیاسی من شنیدن خبر رحلت امام(س) بود. من سال‌ها با امام(س) مانوس بودم، اصلا نمی‌توانستم باور کنم ایشان رحلت کرده‌اند. او زنده است. الآن در رگ و ریشه این ملت فکر و اندیشه او جریان دارد. بر من و دوستانم واقعا آن روزها خیلی تلخ گذشت.

عسگراولادی در بخش دیگری از این گفت‌وگو با بیان اینکه سیاست‌ورزی و حضور در عرصه سیاسی نیازمند حوصله و استقامت در راه هدف است بیان داشت: انسان سیاسی باید آرمان داشته باشد. ره‌توشه مسلمان مومن برای سیاست‌ورزی دو چیز است: 1ـ تقوی 2ـ اعتقاد به ولی و مرشد. تقوی باعث می‌شود، انسان از افتادن در مسیر وسواس شیطانی درونی نجات یابد. فقیه مرشد و ولی سیاسی عادل، آگاه،‌ مدیر، مدبر و شجاع باعث می‌شود انسان مومن دچار انحرافات سیاسی نشود و شیاطین بیرونی او را فریب ندهند.

وی افزود: در دهه سی که وارد مسائل سیاسی مذهبی شدم مرشد و ولی سیاسی‌ام آیت‌الله کاشانی بود. در دهه چهل دل به امام خمینی(س) بستم و تا آخرین روزهای حیات آن بزرگوار اطاعت او را واجب می‌دانستم و اکنون هم مقام معظم رهبری، مرجع تقلید، مرشد و راهنمای ماست.

حبیب الله عسگراولادی در این گفت‌وگو شیرین ترین خاطره خود را چنین بیان کرد: شیرین‌ترین خاطره من اعلام زعامت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای از سوی خبرگان رهبری به عنوان رهبر انقلاب اسلامی و ولایت فقیه در فاصله کمی پس از رحلت امام(س) بود که احساس کردم آن میراث عظیمی که امام(س) به جا گذاشته، ایشان بزرگ‌ترین امانت‌دار می‌تواند باشد و مسیر انقلاب را در همان مسیر خط امام هدایت خواهد کرد. امروز پس از گذشت بیش از دو دهه همه شاهد هستند یک ذره از اصول خط امام تخطی نشده است و پیروزی‌هایی که به دست آورده‌ایم در اثر درایت و هوشمندی ایشان بوده که حتی فکرش را نمی‌توانستیم بکنیم. ایران امروز الهام‌بخش جهان اسلام و دیگر ملت‌های آزاده جهان است. ایران امروز یک کشور فوق‌العاده پیشرفته است. ایران امروز در منطقه تاثیرگذار است و بدون اراده ایران هیچ کاری را نمی‌توانند سامان دهند.

عسگراولادی در پاسخ به این سوال که «به نظر شما آیا تجربه تبدیل هیات موتلفه به حزب موتلفه موفقیت‌آمیز بود؟» گفت: آنچه که امام(س) در ایجاد و هدایت و حمایت از موتلفه اسلامی از ابتدای پیدایش در نظر داشتند جمع شدن هیات‌های مذهبی و ائتلاف آنها با هم در امور سیاسی بود. راهپیمایی 15 خرداد 1342 که نقطه عطف تاریخ انقلاب اسلامی شد یکی از نتیجه‌های همین ائتلاف بود. اگر ما توفیق این را داشتیم که هیات‌های مذهبی به امر و هدایت امام غنی‌سازی سیاسی شدند و سپس آنها در یک ائتلاف بزرگ‌تر در مقاطع مهم سیاسی مثل 15 خرداد بسیج شوند، این یک هدف مطلوب امام بود اما به‌تدریج متوجه شدیم قدرت سازماندهی این معنا را نداریم. فضای سیاسی و تکثر گروه‌های سیاسی عملا به ما این اجازه را نمی‌دهد، لذا سعی کردیم به این سمت حرکت کنیم که استانداردهای یک حزب سیاسی را رعایت کنیم.