حجت‌الاسلام فلسفی در راه اهداف امام(ره) خطابه می‌گفت
حجت‌الاسلام محمدتقی فلسفی خطیبی مشهور بود که از این فرصت برای روشن کردن اهداف امام(ره)و مبارزه با رزیم ستمشاهی استفاده کرد.
حجت الاسلام و المسلمین محمدتقی فلسفی در سال 1286ه ش (1326ق) در خانوادهای عالم به دنیا آمد. وی پس از فراگیری ادبیات و سطوح، به آموختن فلسفه و معقول از استادانی همچون میرزا طاهر تنکابنی، میرزا محمود قمی، سیدمحمد کاظم عصار و میرزا مهدی آشتیانی پرداخت و بنیه علمی خود را استوار ساخت.
وی پس از آن به وعظ و خطابه روی آورد و در پانزده سالگی اولین جلسه منبرش را در محضر پدر و گروه بسیاری از مردم برپا کرد که تشویق همگان را برانگیخت. از آن پس، نام فلسفی بر سرزبانها افتاد و در نوزده سالگی برای منبر به مجلس شورای ملی دعوت شد.
وی پس از اعتراض به کشتار مسجد گوهرشاد، ممنوع‌المنبر و خلع لباس شد تا اینکه پس از سه سال و با کوشش آیتاللَّه کاشانی، منبرش رسماً آزاد شد.
حجت‌الاسلام فلسفی در منبر و خطابه، روش نوینی را پایه‌گذاری کرد و تحول عمیقی در فن سخنوری به وجود آورد. او با تتبُّع در اخبار و احادیث و مطالعه پیگیرِ کتابهای روانشناسی، جامعهشناسی، اخلاق و تعلیم و تربیت و به کارگیری تجربیات و ابتکارات خویش، به یکی از مشهورترین خطیبان پایتخت مبدل شد و در مجالس مهم تهران، اداره منبر را برعهده گرفت.
این روحانی مبارز، در طول دهها سال، بارها در منبرهای پرشور خود، رژیم پهلوی را مورد انتقاد قرار داده و در زمانهای گوناگون به تبعیت از علما به ویژه حضرت امام خمینی(ره)، به مخالفت با رژیم برخاست.
وی در این دوران، چندین بار بازداشت و بارها ممنوع المنبر شد. در سال 1350، در مجلس بسیار مهمی، به یاوهگوییهای دو نفر از سناتورها علیه امام خمینی(ره) پاسخ داد و آشکارا نام امام را برفراز منبر تکرار کرد و از مقام شامخ ایشان تجلیل به عمل آورد.
این سخنرانی باعث شد که تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ممنوع المنبر شود ولی این وضعیت باعث عقبنشینی وی از مواضعش نگردید. علاوه بر این، حجت‌الاسلام فلسفی، هماره با فرقه بهائیت و کمونیسم و حزب توده مبارزه میکرد و در این راه، ترسی به خود راه نمیداد.
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پس ازهفت سال ممنوعیت منبر و اندکی پس از ورود امام به ایران، در حضور معظمٌ‌له و هزاران نفر دیگر، سخنرانی کرد و بار دیگر مورد تایید و تفقد امام قرار گرفت.
با پیروزی انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام فلسفی به رغم کهولت سن، تا پایان عمر خود به فعالیتهای مختلف و منبرهای روشنگر خویش ادامه داد و لحظهای نیاسود، تا این که در 27 آذر 1377 ش برابر با 28 شعبان 1419 ق در 91 سالگی دارفانی را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظیم در ری به خاک سپرده شد.
عمده آثار وی با نام گفتار فلسفی انتشار یافته که کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات و بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات و الحدیث در 5 جلد از آن جملهاند.