حماسه 6 بهمن؛ پایداری مردم آمل برای تداوم آرمان‌های انقلاب
حماسه مردم آمل در 6 بهمن سال 60 آن‌چنان تعیین‌کننده بود که امام(ره) در وصیتنامه سیاسی ـ الهی خود از آن به نیکی یاد کردند؛ این حادثه هرچند از سوی مردم آمل شکل گرفت، اما به عنوان سندی بر وفاداری ملت به آرمان‌های انقلاب در تاریخ ثبت شد.
پیروزی انقلاب اسلامی آغاز یک راه جدید برای ملت ایران بود که قرن‌ها زیر یوغ استعمار و استبداد به سر برده بودند و هرازگاهی به رهبری روحانیت قیام‌هایی در گوشه‌ای از این سرزمین اتفاق می‌افتاد، اما با دخالت استعمار این قیام‌ها سرکوب می‌شد.
وقوع انقلاب اسلامی که ناشی از آگاهی و عزم ملت ایران برای تعیین سرنوشت خود بود و با رهبری امام خمینی(ره) به سرانجام رسید، دشمنان و ایادی داخلی آنها را نگران کرد، زیرا تنها وقوع یک انقلاب مطرح نبود، تفکر ضد‌استکباری این انقلاب برای دشمن نگران‌کننده بود، لذا از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تلاش برای سرنگونی این نظانم نوپا از سوی جریان‌های منخرفی چون منافقین و کمونیستها صورت گرفت.
در این میان حادثه 6 بهمن سال 60 اتفاق مهمی در تاریخ انقلاب اسلامی بود که با درایت مردم آمل به سرانجام نرسید، در روز 6 بهمن منافقین و کمونیستها تلاش کردند با تسخیر شهر و تثبیت مواضع خود، سایر شهرهای شمالی ایران را محاصره و تسخیر کنند و با حمایت شوروی این بخش‌ها را از ایران جدا کنند.
در این زمینه منافقین با کمونیستها یک صدا شدند تا در برابر جمهوری اسلامی بایستند و نظام نوپای اسلامی را با چالشی بزرگ روبرو سازند، آنها تلاش می‌کردند تا با مبارزه در نقاط شمالی کشور به نوعی تلاش رزمندگان اسلام در جبهه‌ها را تحت‌الشعاع قرار دهند، منافقین در کردستان نیز آشوب ایجاد کرده بودند و در واقع این توطئه دشمن در آمل برای غافل شدن جمهوری اسلامی از کردستان نیز بود.
منافقینی که در آمل دست به سلاح بردند، تصور می‌کردند در ظرف چند روز می‌توانند شمال کشور را از ایران جدا کنند و مردم را با خود همراه سازند، این ایده ناشیانه در سال 67 نیز به اجرا درآمد، در روزهایی که منافقین با کمک صدام می‌خواستند با یک حمله برق‌آسا تهران را تسخیر کنند، اما در عملیات مرصاد شکست تاریخی متحمل شدند.
منافقین در سخنان خود اعلام می‌کردند که مابرای رهایی مردم ایران قیام کرده‌ایم و باید مردم به قیام ما بپیوندند، اما در روز 6 بهمن نبرد مسلحانه‌ای در شهر شکل گرفت که مردم بدمن سلاح آمل پیشتاز این مبارزه بر علیه منافقین بودند، در روزهایی که به دلیل جنگ تحملی جمع زیادی از مردم آمل در جبهه‌ها حضور داشتند، فرزندان آنها و زنان آملی مقابل منافقین ایستادند و در یک نبرد نابرابر با اهدای 40 شهید اجازه ندادند، این فتنه منافقین به نتیجه برسد.
این مقاومت مردمی در شهر آمل موجب شد تا منافقین در معادلات خود تجدید‌نظر کنند، منافقین همیشه تصور می‌کردند در هر شهری که عملیات مسلحانه انجام دهند مردم به آنها می‌پیوندند، ما مردم شهر آمل نشان دادند که نه تنها مردم این شهر بلکه سایر ملت ایران هیچگاه پذیرای منافقینی که دستشان به خون فرزندان این ملت آغشته است، نخواهند بود و با قدرت در برابر هرگونه فتنه‌گری دشمنان ایستادگی می‌کنند.
30 سال از حماسه مردم آمل گذشته است، انقلاب اسلامی دیگر شرایط سخت را پشت سرگذاشته است، امروز در وضعیتی قرار دارد که نه تنها دیگر ایادی داخلی جبهه استکبار نمی‌توانند عرض اندام کنند، بلکه استکبار و کشورهای حامی استکبار نیز با اطلاع از قدرت جمهوری اسلامی تهدید نظامی را یک خودکشی برای خود می‌دانند، این وضعیت کنونی نظام اسلامی ناشی از حماسه‌های مختلف ملت ایران در طول سال‌های گذشته است که جمهوری اسلامی را به قدرت کنونی رسانده است.
امام خمینی(ره) در مورد این حماسه تاریخی فرمودند«من از شهرستان آمل و مردم فداکار آن تشکر می‌کنم. دیدید مردم دلیر و مسلمان آمل چه به روزتان آوردند»، همچنین مقام معظم رهبری در مورد ششم بهمن می‌فرمایند« نباید اجازه داد که این خاطره‌هاى پرشکوه، این حوادث بى‌نظیر و تعیین کننده تاریخ انقلاب، در ذهن‌ها کمرنگ شود. نسل جوان ما باید این خاطره‌ها را درست بشناسد، بتواند آنها را تحلیل کند و آنها را چراغ راه آینده پرماجراى خود و هدف بلند خود قرار بدهد.«شهر هزار سنگر» این تعبیر کمى است؟ حرف کوچکى است؟ قضیه ششم بهمن آنقدر اهمیت داشت که امام بزرگوار ما آن را در وصیتنامه تاریخى خود هم مندرج کردند، آن را یادگار گذاشتند؛ یعنى فراموش نشود. حالا چرا فراموش نشود؟ براى اینکه حوادث تاریخى، هم درس است، هم عبرت است. قضایاى جارى بر یک ملت، قضایائى است که در برهه‌هاى مختلف غالباً تکرار می‌شود».