در پی حمله ارتش عراق به ایران اسلامی ؛ نخستین واکنش امام به حمله صدام چه بود؟

سی و یکم شهریور ماه 1359، پس از برخی اختلافات مرزی بین ایران و عراق که رنگ و روی جدی تری به خود گرفته بود، یورش ناگهانی نیروی هوایی و زمینی ارتش عراق به چند پایگاه نظامی و غیر نظامی ایران آغاز شد.

ساعاتی پس از هجوم ارتش صدام به خاک ایران، حضرت امام خمینی(س)، طی پیامی رادیو-تلویزیونی، ضمن اشاره به تحرکات برخی گروهک های سیاسی علت درنگ در پاسخگویی به دولت عراق را آسیب نرسیدن به مردم بی‌گناه عراق و عدم گسترش دامنه برخورد نظامی ذکر نمود و افزود: «بعض نکات باید گفته بشود: یکى اینکه گمان نکند ملت ما که دولت ایران و ارتش ایران عاجز از این است که جواب به اینها بدهد. هر وقتى که مقتضى بشود من پیامى به ملت خواهم داد و به صدام حسین و امثال او ثابت خواهم کرد که اینها، این اذناب امریکا قابل ذکر نیستند و ما همیشه بنا داریم که در این برخوردها، طورى برخورد بشود که جواب برخورد آنها داده بشود که به ملت عراق -‌خداى نخواسته- صدمه‏‌اى وارد نشود. لکن ما عازم بر این هستیم، مصمّم بر این هستیم که اگر عراق حدّ خودش را نداند و تجاوز را تکرار بکند، ما دستور بدهیم و ملت ما بسیج بشوند و آن وقت براى ملت عراق معلوم باشد که ما با آنها هیچ کار نداریم، بلکه این صدام حسین است که به واسطه تحریک امریکا به ما تجاوز کرده است و ما اگر جوابى به او بدهیم، هرگز به ملت عراق، که برادر ما هستند، مربوط نیست.

ایشان می افزاید: «این صدام حسین، من از اول وقتى که روى کار آمد تنبّه دادم که این دیوانه است، این عقلش درست کار نمى‏ کند، و لهذا، با دیوانگى دارد عمل مى‏ کند و خودش را به هلاکت مى‏ رساند.»

امام خمینی(س) در پایان ملت عراق را به پیروی از ملت ایران فرا می‌خواند و از آنها می‌خواهد علیه صدام، این دشمن بزرگ اسلام، قیام کنند و خود سرنوشت خود را به دست بگیرند: «ملت عراق باید بدانند که این جرثومه فساد همان طورى دارد با شما عمل مى‌کند که محمد‌رضا با ایران عمل مى‏‌کرد. ما محمد‌رضا را بیرون کردیم و شما هم باید این شخص را بیرون بکنید از عراق. تا قیام نکنید و تا مقابله نکنید با این جرثومه فساد، این مى‌خواهد اسلام را از بین ببرد و مى‏ خواهد عربیّت را به خیال خودش -‌آن هم نه اینکه واقعاً عقیده دارد به او- مى‌خواهد او را جانشین کند و همچو خیالى هم ندارد. مى‏‌خواهد امریکا را دستش را باز کند در این ممالک اسلامى و ما جرممان این است که با امریکا مخالف هستیم. این جرمى که پیش صدام حسین بخشودنى نیست این است که ما بر خلاف امریکا هستیم و لهذا، ما را هر چه مى‌خواهد، مى‏‌گوید؛ ما را مجوس مى‏‌گوید هستیم. ما که داریم در مملکت‌مان قرآن را ترویج مى‌کنیم، در مملکت‌مان احکام اسلام را داریم ترویج مى‌کنیم و پیاده مى‌کنیم به جاى آن احکامى که در سابق بوده است، این آقا ما را مجوس مى‌داند و خودشان که بر ضد اسلام و بر ضد مسلمین هستند، خودشان را طرفدار على بن ابى طالب -‌سلام اللَّه علیه- و اصحاب رسول اللَّه مى‌دانند. باید ملت عراق بداند که این آدم، آدم خطرناکى است براى ملت عراق و خطرش بر ملت عراق زیاد است و الّا به ملت ما، او که نمى‌تواند صدمه‏‌اى بزند. او بر ملت عراق خطرناک است. ملت عراق باید با تمام قوا، کوشش کنند که این شخص فاسد را از بین ببرند و این جمعیتى که بر خلاف اسلام و بر خلاف مصالح اسلام و قرآن دارند عمل مى‏‌کنند، آنها را از بین ببرند. و سربازهاى ارتش عراق و صاحب‏ منصب‌هاى ارتش عراق باید بدانند که جنگ با ایران، جنگ با اسلام است، جنگ با قرآن است، جنگ با رسول اللَّه است و این از اعظم محرّماتى است که خداى تبارک و تعالى نمى‌گذرد از او. شما هم همان کار را بکنید که ارتش ایران نسبت به شاه سابق کردند؛ همان طورى که آنها رها کردند او را و متصل شدند به ملت و سربازها فرار کردند از پادگان‌ها و متصل شدند به ملت. شما هم فرار کنید و قواى خودتان را صرف این کنید که این جرثومه فساد را از بین ببرید. خدا به شما تأیید مى‏ کند، اگر قیام کنید و این شخص را از بین ببرید و یکى را خودتان به جاى او بگذارید. [...] با همه قوا، قیام کنید بر ضد این آدمى که الآن قیام بر ضد اسلام کرده است. قیام این نسبت به ایران، قیام کافر بر مسلم است و قیام لشکر کفر بر لشکر اسلام است. باید با همه قوا با این شخص مقابله کنید و مقاتله کنید. من چنانچه -‌خداى نخواسته- دامنه پیدا کرد این کارهاى صدام حسین و ارباب هاى صدام حسین، تکلیف ملت ایران را تعیین خواهم کرد و امیدوارم به آنجا نرسد و اگر برسد، دیگر بغدادى باقى نخواهد ماند.