سلاح شيميايي عراق در عمليات خيبر

يكي از مهمترين تحولاتي كه طي جنگ تحميلي به وقوع پيوست، به كارگيري سلاح شيميايي در ميادين نبرد به وسيله عراق بود كه اوج آن سال 1362در عمليات خيبر اتفاق افتاد.
در طول اين عمليات، دشمن چندين بار از اين سلاح استفاده كرد. نخستين حمله شيميايي دشمن در هشتم اسفند 1362 در هورالهويزه انجام شد و از اين تاريخ تا پايان عمليات، نيروي هوايي عراق با پرتاب راكت هاي شيميايي، مناطق عملياتي را آلوده كرد، به گونه اي كه شماري از رزمندگان اسلام بر اثر آن شهيد و يا دچار جراحات شديد شدند. موضع امريكا در برابر اين مسئله دو گانه بود.
ابتدا طرح آن را از جانب ايران يك ادعا خواند. صداي امريكا به نقل از سخن گوي وزارت خارجه اين كشور گفت:
«امريكا نمي تواند گزارش مربوط به ادعاي ايران درباره استفاده عراق از سلاح هاي شيميايي در جنگ عليه ايران را تاييد نمايد.»1
اما روزنامه واشنگتن پست از قول مقام هاي امريكايي نوشت:
«حكومت بغداد به خاطر حمله خيبر، در آستانه سقوط قرار گرفته و ناگزير در استفاده از سلاح شيميايي بوده است.»2
در واقع، مقام هاي امريكايي به طور غير رسمي اعلام كردند كه عراق براي جلوگيري از پيشروي ايران، ناچار است از هر نوع سلاحي استفاده كند. آنها همچنين، براي تحت الشعاع قرار دادن اين موضوع، مسئله حقوق بشر را كه يك حربه و دستاويز كهنه است، به عنوان يك موج تبليغاتي مطرح كردند و ضد انقلاب وابسته را تحريك كردند تا براي دست يابي به اهداف خود، مطالبي را عليه جمهوري اسلامي عنوان كند. در همين راستا، حزب توده، سازمان چريك هاي فدايي خلق، حزب دمكرات و سازمان مجاهدين خلق (منافقين) و اعضاي فرقه بهائيت نيز به بيان مطالب بي پايه اي عليه انقلاب اسلامي پرداختند كه در روزنامه هاي كشورهاي غربي به چاپ رسيد.
به طور كلي، با وجود عدم برخورد منطقي و انساني كشورهاي اروپايي، امريكا و سازمان هاي بين المللي با اين اقدام، موج وسيعي از خبر، تحليل و روشنگري در مورد حكومت ضد بشري عراق در اظهارات مقام هاي سياسي و رسانه هاي جمعي كشورهاي مختلف منعكس شد و اين كشور را در موضع انفعالي بيشتري قرار داد.