شاگردان امام خمینی(س): جاذبه ای که امام داشت، دیگران نداشتند

در واقع با ورود به جرگه طرفداران امام، بی غل و غش ترین راه را در زندگی سیاسی مان انتخاب کرده بودیم و قدری غم انگیز است که امروز، در دنباله آن جریانات بی غل و غش که امیدهای فراوانی به آن داشته و داریم، شاهد برخی تلخ کامی ها و ناملایمات باشیم
نخستین جلسه خاطره گویی شاگردان امام خمینی(س) با موضوع خاطرات نجف برگزار شد.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران در این جلسه که به همت گروه تاریخ موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) برگزار شد، حجج اسلام مروی سماورچی، امینی مدرسی و طاووسی به بازگویی خاطرات خود پرداختند.
در ابتدای این نشست، دکتر محمد جواد مرادی نیا، مدیر گروه تاریخ معاونت پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) ضمن برشمردن اهداف مدنظر در پرداختن به بازخوانی تاریخ انقلاب اسلامی، گفت: بر اساس فرموده امام خمینی(س)، باید شرایطی فراهم کنیم تا تاریخ پر حادثه انقلاب اسلامی بدان گونه که بوده است، به دور از هر گونه تحریفی ثبت شود و پایه های تاریخ انقلاب نیز همچون خود انقلاب بر دوش پابرهنگان مغضوب قدرت ها و ابرقدرت ها باشد.

وی افزود:  تحقق این هدف مستلزم این مهم است که ابعاد و زوایای مختلف رخدادهای انقلاب اسلامی از زبان تاریخ سازان، شاهدان و ناظران حوادث و بدون واسطه شنیده و ثبت و ضبط شده تا راه برای تحقیقات علمی منصفانه و بیطرفانه پیرامون این حادثه بزرگ تاریخ ایران هموار شود.


در این نشست حجت الاسلام والمسلمین مروی سماورچی که از روحانیون مبارز پیش از انقلاب در مشهد است ، گفت: آن زمان شهر مشهد به پایگاهی برای مبارزات امام بدل شده بود.

وی که از سال 46 در نجف در نزد حضرت امام بوده است و در سال 54 در ایران دستگیر و پس از پیروزی انقلاب، آزاد می شود، افزود: در سال 46 با ورود غیر قانونی به نجف دستگیر شدم. آن زمان اوج مبارزات امام بود و ایشان مساله ولایت فقیه را مطرح کرده بودند که ما هم بحث چاپ جزوات را پیگیری می کردیم.

وی با بیان نطفه انقلاب با مطرح شدن مباحث مربوط به ولایت فقیه شکل عمیق تری به خود گرفت، عنوان کرد: امید است انقلابی که با دست های پاک و پاکیزه امام شروع شد، انشاالله ادامه یابد و روز به روز هم اوج بیشتری بگیرد و سرانجام هم این انقلاب به انقلاب مهدی(عج) متصل شود.


همچنین سید عباس مدرسی نیز در این نشست با بیان اینکه آشنایی من با نهضت و جریان انقلاب به اعلامیه های بر می گردد که با عنوان حاج آقا روح الله بدستمان می رسید، گفت: در آن زمان این اعلامیه ها را به صورت دست نویس تکثیر می کردیم.

وی با اشاره به زمان دستگیری امام، گفت: در آن زمان همه کلاس های درس به جز سه مورد از جلسات درس آقایان تعطیل شدند که ما به صورت گروهی با شلوغ کاری و صلوات کلاس های درس آن ها را هم تعطیل کردیم.

وی با اشاره به برگزاری جلسات دعای توسل در حرم امام رضا(ع) برای آزادی امام، گفت: کم کم همه را دستگیر کرده بودند و دیگر کسی باقی نمانده بود تا دعای توسل را بخواند و بچه طلبه ها این کار را می کردند.

وی افزود: پس از آزادی امام عده ایی از طلبه ها برای دیدن امام از مشهد راهی قم شدیم که این اولین باری بود که خدمت امام رسیدم، من پیش از این خدمت مراجع زیادی رسیده بودم ولی تاکنون چنین جاذبه ای را ندیده بودم.

وی ادامه داد: در این دیدار خواستم دست ایشان را ببوسم که امام اجازه ندادند و دست مرا که طلبه جوانی بودم با گرمی فشردند.

امین معروف به نفری نیز با اشاره به حضورش در مسافرت های دست جمعی از نجف تا کربلا که با حضور حاج آقا مصطفی خمینی برگزار می شد، گفت: حاج آقا مصطفی به حق محور اساسی برای دوستان نجف محسوب می شدند و از نظر علمی و فلسفی به عنوان محوری برای روحانیون و مبارزین آن زمان مطرح بودند و همانند شمع پر فروغی جمع ما را گرم می کردند.

وی افزود: در مناسبت های مختلف به همراه برخی از دوستان و مبارزینی که در نجف بودیم به همراه حاج آقا مصطفی عازم کربلا می شدیم که معمولا یک هفته در راه بودیم و اهالی این کاروان جملگی شیفتگان و دلباختگان امام بودند و از دوستان حوزه علمیه محسوب می شدند که در بین را ه هم به مکتب سیاری بدل می شدیم که در آن از سخنان حاج آقا مصطفی بهره می بردیم.

امین خاطر نشان کرد: من همیشه از محبت های خاص حاج آقا مصطفی برخوردار بودم و زمانی که در جریان مبارزات در بیروت دچار حادثه و مجروح شدم، ایشان به دیدن من آمدند و از من دلجویی کردند.

وی خاطرنشان کرد: افرادی که با حاج آقا مصطفی ارتباط داشتند، صیقل می خوردند و شیفتگی و علاقه خود به امام را ثابت می کردند.

وی در این نشست با اشاره به سوابق مبارزاتی خود عنوان کرد: در اوج مبارزات مردم و تظاهرات 15 خرداد در تهران بودم که از آن زمان شیفته و عاشق امام شدم و تا به امروز هم در جرگه عاشقان و شیفتگان امام هستم که همین شیفتگی من را به نجف کشانید و در سال 48 خدمت امام در نجف رسیدم.

وی افزود: آن سال ها، سال های اوج نهضت امام بود و امام مساله ولایت فقیه را مطرح کرده بودند و تقریبا برای همه محرز شده بود که مسیر امام چیست.

امین با بیان اینکه در آن زمان گروهی به نام نهضت روحانیت در نجف مشغول فعالیت بودند و گروه دیگری هم که تشکل های روحانی را شکل می دادند و به نام روحانیون مبارز حضور داشتند اظهار داشت، من در سال 51 بعد از وقایعی که به اخراج ایرانیان مقیم عراق منجر شد به سوریه و لبنان رفتم و در محضر دوستانی چون مرحوم شهید محمد منتظری، مرحوم املایی، طاووسی و محتشمی پور با عنوان روحانیون مبارز خارج از کشور، کلیه اعلامیه ها و دیدگاه های امام را چاپ و نشر می دادیم و به سایر نقاط ارسال می کردیم. در آن دوران در کنار امام موسی صدر و شهید چمران و در سایه تشکلی به نام جنبش امل (امواج مقاونت لبنان) که حاشیه امنی برای ایرانیان خارج از کشور بود، فعالیت می کردیم و بعد از چندین بار بازداشت و ... به ترکیه تبعید شدم که از آنجا به سوریه و سپس مجدادا به لبنان آمدم و در سال 55 با مشورت شهید چمران به ایران آمدم که متاسفانه بازداشت شدم و تا سال 57 در زندان بودم.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: در واقع با ورود به جرگه طرفداران امام، بی غل و غش ترین راه را در زندگی سیاسی مان انتخاب کرده بودیم و تاسف آور و قدری غم انگیز است که امروز در دنباله آن جریانات بی غل و غش که امیدهای فراوانی به آن داشته و داریم، شاهد برخی تلخ کامی ها و ناملایمات باشیم، این تلخ کامی ها به هیچ عنوان در روح و ضمیر ما جایی نداشت و تصور آن را هم نمی کردیم.


حجت الاسلام طاووسی نیز در این نشست با اشاره به رعایت خاص موازین و اصول اخلاقی از سوی حاج آقا مصطفی خمینی، اظهار کرد: ایشان همیشه تاکید داشتند که حسن افراد را ببینید و به دنبال عیب جویی نباشید که این درس بزرگی بود که همیشه مدنظر قرار داده ام.

وی افزود: در حقیقت اگر به عنوان انسانی مومن نقاط مثبت دیگران را ببینیم بسیاری از مشکلات حل می شود.