غرویان: امام قیام علیه ظلم را تکلیف شرعی می دانست

امام خمینی نتیجه تلاش های انبیا، اهل بیت و فقها را به منصه ظهور رساند.

عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی با بیان اینکه امام خمینی در حقیقت نتیجه تمام تلاش‌های انبیاء، اهل بیت و فقهای سده‌های گذشته را به منصه ظهور رساند  یادآور شد: امام خمینی عصاره‌ای از فقه و مکتب انبیاء و اهل بیت(ع) بود که چهره حقیقی اسلام و دیانت را در عمل و در قالب نظام ولایت فقیه به  مردم عرضه کرد.

حجت الاسلام محسن غرویان که در آستانه 26 دی ماه،‌سالروز فرار محمدرضا شاه پهلوی از ایران که کمتر از یک ماه بعد پیروزی انقلاب اسلامی را در پی داشت، با شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری خبری شیعه)  گفت وگو می کرد، در خصوص دیدگاه فقهی امام خمینی‌(س) در مورد انقلاب به سه نکته اشاره کرد: اول این که به نظر برخی از علما علم فقه عمل به تکلیف است و امام از این منظر یکی از اعمال تکلیف را قیام بر ضد ظلم و جور می دانستند و این کار را به عنوان یک عمل و تکلیف شرعی تلقی می کردند.

او در ادامه افزود: انقلاب از نظر امام از واجبات فقهی بود به همین دلیل امام از نظر فقه، قیام را علیه ظلم و ستم و برای بر قراری نظام معروف در برابر نظام منکر برای خودشان یک واجب شرعی می دانستند و لذا اقدام به انقلاب و یک حرکت و نهضت سیاسی اجتماعی کردند.

این استاد درس خارج حوزه، امر به معروف و نهی از منکر را یکی از واجبات فقهی دانست و گفت: عمل به امر به معروف و نهی از منکر از واجبات فقهی است که به دو صورت تحقق پیدا می کند؛ اول به صورت قولی و لفظی و دوم به صورت عملی که قول و لفظ همان است که انسان معروف  و منکری را به مردم معرفی می‌کند و به انسان اظهار کند که کار درست و معروف را انجام و از کار‌های نادرست و منکر بر حذر باشند و عملی، همان انجام دادن عملی و رسیدن به هدف است که امام‌(س) به هر دو صورت لفظی و عملی اهداف خود را انجام می دادند.

غرویان تصریح کرد: امام به عنوان یک فقیه برای خودشان مسوولیتی را احساس می کردند.  در روایات آمده است «إذا ظَهَرَتِ البِدَعُ فی اُمَّتی فَلیُظهِرِ العالِمُ عِلمَهُ ، فَمَن لَم یَفعَل فَعَلَیهِ لَعنَةُ الله»  یعنی وقتی بدعت‌ها آشکار شدند، عالم باید علم خودش را آشکار کند و الا مورد لعنت پروردگار قرار می‌گیرد.

او درادامه  افزود: امام خمینی(س) احساس کردند که در جامعه بدعت‌هایی به وجود آمده و باید علم خود را آشکار کند از این جهت مانند امام حسین‌(ع) که زمانی دیدند توسط یزیدیان بدعت‌هایی در دین پدید آمده، اظهارعلم و بعد قیام کردند و نهضت عاشورا پدید آمد. امام هم از همین منظر نگاه کردند و لذا فقه امام با توجه به این جهاد امام حسین(ع) بود که او را به انقلاب و تغییر نظام هدایت کرد.

غرویان در ادامه در خصوص این که چرا در بین فقهای زمان تنها امام خمینی بود که دست به اقدام سیاسی،‌ اجتماعی زد و یک انقلاب به وجود آورد،‌گفت: امام یک ویژگی جرأت، جسارت و شهامت بسیار بالایی داشت که این یک امر ارثی و تکوینی است و این شهامتی که در امام باعث رهبری یک حرکت انقلابی شد در دیگر فقها وجود نداشت و این باعث شد که امام جرأت و شهامت به خرج دهد و اززندان و شکنجه و برخورد رژیم شاه نترسند و همه این‌ها را به جان خریدند و انقلاب کردند و الا از نظر دیدگاه فقهی، سایر فقها هم مطالب و اصول را می دانستند اما شجاعت امام را نداشتند.

او در ادامه تصریح کرد: فقط دیدگاه فقهی امام در انقلاب تأثیر نداشت، همه مسائل اعم از دیدگاه فقهی، سخنرانی های امام،  شجاعت و مردمی بودن او و اینکه بسیار روشن و با زبان خود مردم با آنها صحبت و بیانیه صادر می‌کردند، در صورتی که سایر فقها و مراجع آن‌قدر برای مردم صحبت نداشتند و دلسوزی او برای ضعف و فقر مردم باعث می‌شد که به فکر نجات مردم باشد. پس این‌ها باعث  شد تا امام محبوبیت پیدا کند و مجموعه این محبوبیت با مظلومیتی که در پی تبعید  شدنش همراه بود، سبب شد تا شخصیت امام به عنوان یک فقیه انقلابی مردمی جا بیفتد و این باعث جذب و همراهی مردم با حرکات و تصمیمات انقلابی امام شد.

غرویان با اشاره به این‌که مردم ایران یک ملت مذهبی با عقائد و افکار دینی هستند گفت: امام به خوبی به عقاید و افکار مذهبی مردم آگاه بود و این مسائل را خوب می دانست و محورها و عناصر کلیدی مانند تاسوعا و عاشورا و علاقه مردم به اهل بیت و سیدالشهدا  که در روحیه آنها تأثیر‌گذار بود را نیز می‌شناخت و با استفاده مطلوب از این ابزارها برای بسیج مردم برای رسیدن به اهداف انقلابی استفاده و به نتیجه رسیدند.

او در پایان خاطر نشان کرد: مردم قبل از انقلاب به عاشورا و سیدالشهدا علاقه داشتند اما امام با تیز بینی و هوشیاری به مصداق یابی پرداختند و عنوان کردند که یزید این زمان رژیم سلطنتی است و مردم را در مراسم تاسوعا و عاشورا به طرف همان مصداق بسیج کردند و از نیروی مردم استفاده کردند، در واقع امام به روشن گری و آگاهی دادن به مردم پرداخت که برای دفاع از مظلوم در برابر ظلم باید مصداق درست را پیدا کرد و خود، مصداق یابی را برای مردم انجام دادند و نیرو و پتانسیل آن‌ها را به سمت همان مصداق که براندازی رژیم بودهدایت کردند.