منافقین؛ کینه، نفرت، انتقام
روز دوم تیر ماه، یک بمب در سالن راه آهن قم در لحظه پیاده و سوار شدن مسافران منفجر گردید و هفت شهید و بیش از ۵۰ زخمی بر جای گذاشت. روز ششم تیر، آیتالله سیدعلی خامنهای، امام جمعه تهران مورد سوء قصد این گروهک قرار گرفت. طراح اصلی این توطئه، جواد قدیری از سران این گروهک تروریستی بود. روز هفتم تیر نیز آن فاجعه وحشتناک به دست رجوی و اقمارش رقم خورد. مسعود رجوی در تشریح عملکرد قبیحش میگوید: «... مرحله اول، نوبت «سران سیاسی» بود. قبل از هر چیز، شاه مهرهها هدف بودند...». در گزارش وزارت خارجه آمریکا، درباره سازمان که در سال ۱۹۹۴ میلادی انتشار یافت نیز صراحتاً مسئولیت انفجار هفتم تیر بر عهده آن سازمان گذارده شده است: «مجاهدین [خلق] موجی از بمبگذاری و ترور را علیه رژیم [امام] خمینی آغاز نمودند که تا امروز نیز طنینانداز است. شاخصترین حمله در ۲۸ ژوئن ۱۹۸۱ – ۷ تیر ۱۳۶۰ – رخ داد و این زمانی بود که دو بمب مرکز حزب جمهوری اسلامی را از هم متلاشی کرد و منجر به کشته شدن ۷۴ تن از رهبران ارشد رژیم گشت، مِنجمله رهبر حزب جمهوری اسلامی، آیتالله بهشتی، ۴ وزیر، ۲۷ نماینده مجلس.»
پس از این جنایت نیز سازمان مجاهدین خلق دست به جنایتها و ترورهای فراوانی زد که از آن جمله میتوان به فاجعه ۸ شهریور ۱۳۶۰ اشاره نمود. طومار پرحجم جنایت و آدمکشی منافقین بعدها با شهادت بهترین یاران امام و انقلاب ادامه یافت. در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز این سازمان خائن، به عنوان ستون پنجم ارتش بعثی عراق عمل نمود و همراه با صدام جنایتکار، در کشتار ملت بیدفاع ایران و رزمندگان سلحشور جبههها، شرکت نمود.
این گروهک هر چه از عمرش میگذشت، بیش از پیش به دریوزگی و اضمحلال افتاد و امروزه نیز با گروه اندک باقیمانده خود در بیغولهای از کشور عراق در برزخ اخراج و یا محاکمه قرار دارد. گروهکی که زمانی وعده فتح سه روزه تهران را میداد، اکنون در آنچنان مخمصهای گرفتار شده است که هر روز در تلاطم عجیب، بیش از پیش، دست و پا میزند.