فكر تسخير لانه در دانشگاه صنعتي شريف شكل گرفت

رضا سیف‌اللهی که در آبان ۵۸ دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف بود و در جریان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا مشارکت داشت ، طرح تسخیر سفارت آمریکا در آن مقطع زمانی را متعلق به دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف دانست و با دفاع از آن حرکت، تصریح ‌کرد:« اگر آمریکایی‌ها در بحث اتمی دست به حرکت یکجانبه تند و خشن علیه ایران بزنند، باید بدانند حادثه‌ای سخت‌تر از گروگان‌گیری توسط ملت ایران به عنوان اقدام دفاعی در انتظارشان است.» وی که اقدام به تسخیر لانه جاسوسی را چه در مقطع زمانی سال ۱۳۵۸ و چه حال حاضر ماجراجویی نمی‌داند، با هشدار به دولتمردان آمریکایی یادآورشد: «ما خواهان رسیدن به نقطه‌ی بحرانی نیستیم، اما اقدامات یکجانبه‌ی آنها قطعا بی‌پاسخ نخواهد ماند.»
رضا سیف‌اللهی که اکنون معاون هماهنگ کننده دبیرخانه‌ی مجمع تشخیص مصلحت نظام است ، در سالروز تسخیر سفارت آمریکا در ایران در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تاریخ خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در بیان عواملی که منجر به تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکا شد، گفت: « شرایطی که مربوط به مقدمات تسخیر لانه‌ی جاسوسی است در واقع از مقطع پیش از انقلاب شروع شد که آمریکا در امور داخلی ایران مداخله کرد ( یعنی در ۲۸ مرداد سال ۳۲ ) و سپس حادثه‌ی شکل‌گیری دولت موقت و از همه مهمتر عملکرد این دولت در عرصه‌ی بین‌المللی به ویژه در ارتباط با آمریکا نکته‌ی مهم دیگری بود که به عنوان زمینه‌ساز این حرکت می‌توان تصور کرد.» وی با بیان این که تحرکات آمریکا نکته‌ی دیگر مد نظر دانشجویان پیرو خط امام در تسخیر لانه‌ی جاسوسی بود، افزود : « این تحرکات در چند محور مورد نظر ما بود، آمریکا پس از پیروزی انقلاب اسلامی به هیچ وجه حاضر نشد نسبت به پیروزی انقلاب و استقرار یک نظام جدید به جای رژیم شاهنشاهی وابسته کمترین واکنش مثبت و همراهی نشان دهد، بلکه دشمنی با نظامی که جایگزین نظام شاهنشاهی وابسته به آمریکا شده بود امری کاملا روشن بود.» وی با اشاره به دخالت مستقیم آمریکا در امور داخلی ایران در جریان کودتای ۲۸ مرداد و پس از آن گفت : « سابقه‌ی ذهنی و عملی دخالت آمریکا در امور داخلی ایران وجود داشت، اما حرکت دانشجویان در تسخیر لانه جاسوسی این کشور صرفا بر اساس این ذهنیت نبود و الا باید اول انقلاب سفارت آمریکا تعطیل و تصرف می‌شد. کما این که برخی گروه‌ها با قصد چنین کاری اقداماتی انجام دادند، اما مورد پذیرش مردم و امام(ره) قرار نگرفت.» معاون هماهنگ کننده دبیرخانه‌ی مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه با اشاره به اقدامات نسنجیده و زشت آمریکا در مواجهه با انقلاب ایران اظهار داشت : « آمریکا شاهی را که مردم از کشورشان بیرون کرده بودند و قصد استرداد و محاکمه‌اش را داشتند، پناه داده بود و این کار یک دهن‌کجی به مردم انقلابی ایران بود. به نظر می‌رسید یا آمریکا مشغول توطئه‌ای مثل کودتای ۲۸ مرداد یا ایجاد جنگ روانی علیه ملت ایران است یا می‌خواهد به ضد انقلاب و افراد وابسته‌ی رژیم شاهنشاهی القا کند که محوریت شاه با هدایت و حمایت آمریکا نسبت به ایران وجود دارد واین نوعی حمایت بود که در ورای آن توطئه‌ای خوابیده بود.» سیف‌اللهی ادامه داد : « در هر حال این اقدامات مخالف منافع ملی ایران و شعارهای انقلاب بود و از سویی تحرکات بعضی دولتمردان دولت موقت مثل ملاقات با برژینسکی دانشجویان را بسیار حساس کرده بود که در نهایت هم معلوم نشد این ملاقات چگونه و با درخواست کدام طرف و با چه هدفی انجام شد. این مذاکرات کاملا مشکوک بود. از همه خطرناک‌تر توطئه‌هایی بود که در دانشگاه‌ها، محیط‌های کارگری و اصناف مختلف کشور با دامن زدن به مسایل قومیتی دیده می‌شد. در آن مقطع در کنار مرزها شاهد فتنه‌ها و توطئه‌های گوناگونی بودیم که باعث تضعیف حاکمیت و نظام نوپای انقلاب بود، اینها بسیار خطرناک بود و بوی توطئه براندازی می‌داد.»
وی همچنین با بیان این که آمریکا با مقایسه‌ی غلط ۲۸ مرداد و انقلاب اسلامی ایران به دنبال توطئه‌ی جدید از نوع کودتا بود تاکید کرد : « با اقدام انقلابی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام این توطئه‌ها در داخل و در سطح برخی دولتمردان دولت موقت و هم درباره‌ نقشه‌ خائنانه‌ کاخ سفید علیه انقلاب ایران نقش بر آب شد. با این کار نقشه آنها به هم ريخت  و در مجموع شرایطی به وجود آمد که بسیاری از تهدیدهای آنها به فرصت برای نظام تبدیل شد.»
 سیف‌اللهی در ادامه با اشاره به انتقاد دانشجویان پیش از تسخیر سفارت در مورد دیدار با برژینسکی از سوی اعضای دولت موقت گفت : « در این باره در سطوح مختلف اعتراضاتی از سوی دانشجویان دانشگاه‌های مختلف صورت گرفت و نامه‌ای به حضرت امام(ره)، مسوولان شورای انقلاب و رییس دولت موقت نوشته شد. گروه‌ها و احزاب کشور نسبت به ابهامات این دیدار موضع‌گیری کردند و این حرکت کاملا مشکوک ، محکوم شد.» وی با تاکید بر لزوم در جریان بودن امام(ره) از چنین دیداری اظهارداشت : « حضرت امام(ره) نسبت به این ملاقات در جریان نبودند، نه تنها از ایشان اجازه نگرفته بودند، بلکه اطلاع هم نداشتند. چرا که امام(ره) با دیداری که اهداف آن معلوم نبود مخالفت می‌کردند.» دولت موقت انتظار داشت کارهایش بی‌چون و چرا مورد تایید مردم و دانشجویان باشد سیف‌اللهی گفت : «دانشجویان پیگیر اعتراضات بودند، اما دولت موقتی‌ها خود را موظف به پاسخگویی به معترضین و دانشجویان نمی‌دانستند. آنها دانشجویان را قشر رادیکال و تندی می‌دانستند که نباید در اداره‌ کشور به نظرات آنها توجه کرد. دولت موقت انتظار داشت کارهایش بی‌چون و چرا مورد تایید مردم و دانشجویان باشد در حالی که کشور انقلابی بود و زحمت‌های بسیاری برای انقلاب کشیده شده بود و مردم انقلابی نسبت به تحرکات مشکوک بعضی از اعضاء دولت موقت حساس بودند و واکنش منفی نشان می‌دادند.»
وی در توضیح نحوه‌ی تعامل دولت موقت و دانشجویان و علت رویکرد انتقادی دانشجویان نسبت به دولت با اشاره به نتیجه‌ ضعیف سیاست‌های دولت خاطرنشان کرد : « در آن زمان جای جای کشور در شعله‌های ناشی از فتنه‌ و توطئه می‌سوخت و دولت موقت هیچ گونه حضوری در مهار توطئه‌ها نداشت و تلاش‌های دانشجویان برای یاری رساندن به دولت نیز با واکنش منفی دولتمردان دولت موقت مواجه می‌شد. در حالی که ادامه‌ وضع و استمرار توطئه‌ها خطرناک بود. در شهرهای مختلف ایران مزارع کشاورزان به آتش کشیده می‌شد. در دانشگاه‌ها عرصه مورد تاخت و تاز گروه‌های اپوزیسیون انقلاب بود و دولت هیچ کاری نمی‌کرد.»
 سیف‌اللهی در ادامه اظهارداشت : « در این فضا دانشجویان ابتدا برای یاری دادن به دولت تلاش می‌کردند. با این اعتقاد که آن را دولت منصوب امام(ره) و انقلاب می‌دانستند، اما دولت موقت از این همکاری استقبال نکرد و مسیر ضعیف و غیرمدبرانه خود را ادامه داد. از سویی در آن مقطع که نظام سعی در تثبیت قانون اساسی جدید داشت آنها بعضا به صورت علنی و بعضی دیگر پنهان با برخی اصول مثل ولایت فقیه مخالفت می‌کردند و برخی از آنها خواهان قانون اساسی الهام گرفته از غربی‌ها بودند.»
این دانشجوی پیرو خط امام همچین در پاسخ به این سوال که آیا دانشجویان تسخیر کننده‌ی لانه‌ی جاسوسی استعفا و یا برکناری دولت موقت را دنبال می‌کردند، تاکید کرد : « هدف دانشجویان پیرو خط امام استعفای دولت موقت نبود، حتی در بدبینانه‌ترین سناریوها، موفقیت دولت در برخورد با دانشجویان را تصور می‌کردند. اما وقتی مردم و امام(ره) از این حرکت حمایت کردند، دولت موقت در برابر یک عمل انجام شده قرار گرفت. ما برای این که دولت موقت سقوط کند، کاری انجام ندادیم. این دولت موقت بود که نتوانست خود را با خواسته‌های مردمی ،‌ امام و دانشجویان منطبق کند و استعفا داد. ابتدا در اعتراض به اقدام دانشجویان تهدید به استعفا کرد و وقتی استعفانامه‌اش را به امام (ره) داد، ایشان هم پذیرفتند.»
سیف‌اللهی در ادامه‌ی گفت وگو با ایسنا درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیری فکر تسخیر لانه جاسوسی ‌امریکا گفت : « هسته‌ی شکل‌گیری این حرکت مربوط به دانشگاه صنعتی شریف بود، آنجا سازمانی از دانشجویان معتقد به امام(ره) و اصول انقلاب وجود داشت که پیشنهاد اولیه‌ی را داد، بعد با نمایندگان انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های دیگر در میان گذاشت که آنها هم قبول کردند. حدود دو ماه قبل از این حرکت ابعاد مختلف اعتراضات و مبارزات دانشجویی مورد ارزیابی قرار گرفت. این ارزیابی‌ها تبدیل به طراحی تسخیر لانه جاسوسی آمریکا شد. مناسب‌ترین روز و زمان برای این اقدام ۱۳ آبان تعیین شد و دانشجویان به شیوه‌های خاص خود وارد این حرکت عظیم شدند.»
وی با بیان اینکه دولت موقت نسبت به این حرکت در کمال بی اطلاعی قرار داشت، تصریح کرد: « در طول این دو ماه یکی از نگرانی‌های ما این بود که این حرف به گوش دولتمردان برسد و از ابتدا با آن مخالفت کنند. آن زمان سیستم اطلاعاتی در اختیار دولت موقت نبود و دانشجویان هم اساسا با کارهای زیرزمینی از زمان شاه آشنایی داشتند. ما دقت زیادی داشتیم که این حرکت منتشر نشود و آن را با افرادی که مورد اعتماد نبودند، در میان نمی‌گذاشتیم.» وی درباره‌ی این که آیا سفارت دیگری برای تصرف مد نظر بود نیز گفت : « زمانیکه این بحث میان دانشجویان مطرح می‌شد افکار مختلفی به میدان می‌آمد از جمله این که مثلا سفارت شوروی سابق و انگلستان هم گرفته شود، اصحاب این فکرها در دانشگاه‌های مختلف پراکنده بودند، ما به آن پیشنهادات به عنوان یک حرکت انحرافی نگاه می‌کردیم. چرا که با وجود رفتارهای نامطلوب این دولت‌ها، رفتار آمریکا با انقلاب ما کاملا خصمانه بود و باعث تحقیر ملت ایران می‌شد. اقدامات دولت آمریکا رسما و علنا مخالفت با امام بود و بوی فتنه و توطئه می‌داد و کارهایی مثل کودتای نوژه نیز این را تایید می‌کرد . نفوذ آمریکایی ها در رده‌های دولتی که قبلا وابسته به ایالات متحده آمریکا بودند و بویژه در میان نظامی ها امر واضحی بود.»    سیف‌اللهی درمعرفی طیف مخالفان تسخیر لانه جاسوسی ‌آمریکا به مخالفت طیف لیبرال با این حرکت اشاره کرد و گفت : « طیف‌های لیبرال که تبلورشان در دولت موقت بود کاملا با این اقدام مخالف بودند. البته شاخه‌ دانشجویی نهضت آزادی در آن زمان این کار را تایید کرد، اما مشخص نشد که یک حرکت منسجم گروهی بود یا انفعالی و انفرادی .» وی همچنین تصریح کرد : « گروه‌های سیاسی حتی آنهایی که در جبهه‌ی مخالف با دانشجویان پیرو خط امام بودند، مثل منافقین و یا گروه‌های چپ به ناچار این حرکت را تایید کردند. آنها به ما و این حرکت اعتقادی نداشتند، اما وقتی در مقابل امواج خروشان حمایت مردم قرار گرفتند، ناگزیر از حمایت و دست کشیدن از مخالفت با نیروهای خط امام بودند. ازسویی آنها خود به روش دولت موقت انتقاد داشتند و آن را حرکت در مسیر وابستگی مجدد به آمریکا می‌دانستند و با این مواضع نمی‌توانستند در مخالفت با دانشجویان خط امام با دولت موقت هم نظر باشند.»
سیف‌اللهی درباره‌ عدم اطلاع سازمان مجاهدين خلق از این اقدام نیز اظهارداشت : « پیش از پیروزی انقلاب صفوف منافقین ازصفوف دانشجویان پیرو خط امام کاملا جداسازی شده بود . با پیروزی انقلاب اسلامی این جداسازی رسمیت یافت. حتی به خاطر دارم در شرایط فتنه‌ گنبد وقتی تعدادی از دانشجویان دانشگاه شریف ( در بین آنها تعدادی از منافقین هم حضور داشتند ) برای خدمت‌رسانی به مردم به آنجا رفته بودند با دانشجویان مدافع انقلاب اختلاف پیدا کردند و از هم جدا شدند.»
وی اضافه کرد:« حتی در راستای مبارزه با فتنه‌ داخلی نمی‌توانستیم با آنها یک روش و هدف مشترک داشته باشیم . بر همین مبنا حیطه‌بندی را نسبت به هم کاملا رعایت می‌کردیم. به هیچ وجه آنها را محرم نمی‌دانستیم.» سیف‌اللهی در ارتباط با پیگیری مجلس شورای اسلامی برای حل مساله‌ گروگانگیری نیز خاطرشان کرد : «‌ مجلس در دوره‌ی اول و دوره‌های بعد همواره از این اقدام دفاع کرد حتی مجالس بعدی ۱۳ آبان را روز ملی مبارزه با استکبار جهانی نامگذاری کردند. به دلیل تایید مجلس بود که امام(ره) حل بحران مساله‌ گروگان‌گیری را به آنها محول کردند که مجلس هم با چهار راهبرد ابلاغی امام راحل سعی کرد از این حقوق دفاع کند و آن چارچوب را برای اجرا به مسوولین دولت موقت ابلاغ کرد.»
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به مذاکراتی که در راستای استرداد گروگان‌ها انجام شد، اشاره کرد و گفت : « با میانجیگری دولت الجزایر مذاکره با آمریکایی‌ها برای تامین خواسته‌های ملت ایران آغاز شد. در این مرحله بعضی از خواسته‌های دانشجویان تامین شد. آمریکا مجبور شد شاه را از آمریکا بیرون کند. با این کار هیمنه‌ آمریکایی‌ها شکست و پیام بسیار مهمی برای وابستگان به آمریکا در دنیا مبني بر ناتوانی آن کشور در حمایت از دست نشاندگان آمریکایی در مقابل اراده مردم به ثبت رسید.»
 سیف‌اللهی اضافه کرد : « بیرون کردن شاه از آمریکا و شکستن هیمنه ابرقدرتی مهمترین دستاورد تسخیر لانه بود. علاوه بر این آمریکا از ایران عذرخواهی کرد. کارتر نامه‌ای به امام(ره) نوشت که منفعلانه و از سر استیصال بود. امام(ره) هم دستور انتشار آن نامه را دادند که آمریکا در یک اقدام انفعالی مجبور شدآن را تکذیب كند. پس از آن وزیر خارجه‌ی آمریکا نسبت به سابقه‌ مداخلات دولت آمریکا در امور داخلی ایران عذرخواهی کرد که این هم مزید بر خواسته‌های دانشجویان بود.» وی یادآور شد : « البته درباره استرداد اموالی که آمریکایی‌ها بعد از تسخیر بلوکه کرده بودند و اموال شاه به دلیل ضعف مفرط سیستم اجرایی به نظر من خوب عمل نشد، در این بخش سوال‌ها و ابهامات جدی وجود دارد.»
وی در ادامه با مقایسه‌ی تحرکات آمریکا در ایران در دو مقطع حال حاضر با زمان گروگان‌گیری گفت : « شباهت‌های زیادی در این زمان با آن دوره وجود دارد، اولا آن زمان ملتی انقلاب کرده بود و یک شاه وابسته به آمریکا را کنار گذاشته بود. آمریکا پیام مردم در آن زمان را نتوانست درک کند و نسبت به شناسایی حق مسلم ملت ایران در تعیین سرنوشتش کوتاهی کرد، در حالی که می‌توانست روابط را متناسب و بر اساس احترام متقابل و در راستای جبران اشتباهات گذشته بازسازی کند. »
سیف‌اللهی اضافه کرد : « آنها در آن زمان به خواسته‌ مردم ایران دهن کجی کردند و شاه را پس از مدتی به کشورشان راه دادند. سوال این است که چه مساله‌ای پیش آمد که آنها شاهی را که در ابتدا جرات نکردند به کشورشان راه دهند پناه دادند. از نظر ما این دهن کجی و حرکت سربالا و نفی حاکمیت و انقلاب مردم ایران بود.» این دانشجوی پیرو خط امام و تسخیرکننده‌ سفارت آمریکا با هشدار به آمریکا نسبت به سیاست‌های فعلی این دولت علیه فناوری صلح آمیز هسته‌ای در ایران، اظهارداشت : « پس از پناه دادن شاه دانشجویان سفارت آمریکا را تصرف کردند و کاری کردند که آمریکا فکرش را هم نمی‌کرد. ملت ایران راهی جز این نداشت که برای دفاع از حق خود گروگان‌گیری کند ، در حالی که آمریکایی‌ها ایرانیان را مجبور به چنین کاری کردند. امروز در بحث اتمی هم این گونه است. دستیابی به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای حق مسلم ایران است اما آمریکا این حق را به رسمیت نمی‌شناسد ، با وجود این که اقدامات ایران همواره مورد تایید آژانس بوده است. اما آنها ایران را به شورای امنیت فرستاده‌اند که معلوم است که آمریکایی‌ها با اعمال نفوذ در آنجا مبادرت به چنین کارهایی می کنند.» سیف اللهی در پایان با اشاره به اقدامات آمریکا علیه ایران اظهارداشت : « اگر آنها در بحث اتمی دست به حرکت یکجانبه تند و خشن علیه ایران بزنند ، باید بدانند حادثه‌ای سخت‌تر از گروگان‌گیری توسط ملت ایران به عنوان اقدام دفاعی در انتظارشان است. ما به دنبال ماجراجویی نیستیم، بلکه این یک هشدار است. ما خواهان رسیدن به نقطه‌ی بحرانی نیستیم، اما اقدامات یکجانبه‌  آنها قطعا بی‌پاسخ نخواهد ماند و به دفاع ملت ایران منجر می‌شود؛ اقدامی که اگر نه تندتر، حداقل در حد فعالیت‌های آنها خواهد بود.»