بنی صدر و معادلات نفاق
پنجم بهمن 1358 اولین انتخابات ریاست جمهوری پس از استعفای دولت موقت برگزار شد و ابولحسن بنی صدر توانست از مجموع بیش از 14 میلیون رای با به دست آوردن 10 میلیون رای اولین رییس جمهور ایران شود.
ابوالحسن بنی صدر فرزند آیت الله سید نصرالله بنی صدر از علمای همدان بود. وی پس از اتمام تحصیلات در دوره لیسانس به مدت 4 سال در موسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران، که مدیریت آن را احسان نراقی بر عهده داشت، مشغول به کار شد. بنی صدر پس از واقعه 15 خرداد 42 به فرانسه سفر می کند و تحصیلات خود را در رشته اقتصاد آغاز می‌کند و همزمان به فعالیت‌ها‌ی سیاسی نیز می‌پردازد. به طوری که در اولین کنگره جبهه ملی اروپا که بعدها به جبهه ملی سوم مشهور شد، به عنوان نماینده دانشگاه تهران شرکت می‌کند.
در 12 بهمن 1357"پرواز انقلاب” در میان استقبال گسترده مردم انقلابی ایران به زمین می نشیند. یکی از بلیطهای این هواپیمای ایرفرانس به نام ابوالحسن بنی صدر صادر شده است. بنی صدر همراه با جمع زیادی وارد ایران می شود. وی هرچند در ترکیب اولیه شورای انقلاب حضور ندارد، اما با تشکیل دولت موقت و انتقال چند عضو شورا به دولت و ارتش، به همراه آقایان حبیبی، سحابی، شیبانی و قطب زاده به عنوان عضو شورای انقلاب انتخاب می گردد.
فعالیت پرحجم و عجیب بنی صدر در سال اول پس از پیروزی انقلاب، او را به عنوان یک نیروی انقلابی و وفادار به امام خمینی(ره) در افکار عمومی معرفی می کند. مناظره با نیروهای مارکسیست، سخنرانی‌های پی در پی در اجتماعات، دفاع از ایده اقتصاد اسلامی و بالاخره انتشار روزنامه “انقلاب اسلامی” به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی او در 30 خرداد 1358 این چهره ناشناخته را به یکی از فعالان شناخته شده انقلاب تبدیل می نماید.
با تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در آبان 1358 توسط دانشجویان خط امام(ره) و استعفای دولت موقت، شورای انقلاب از سوی رهبر انقلاب مامور اداره کشور می شود و بنی صدر نیز در این میان به سرپرستی وزارت امور خارجه منصوب می گردد. بنی صدر این روزها در تعارض شدیدی به سر می برد او به طور جدی با اقدام انقلابی دانشجویان مخالف است اما نمی خواهد خود را مقابل امام و مردم قرار دهد. او با زیرکی از سرپرستی وزارت امور خارجه به وزارت اقتصاد می رود تا در روزهای آینده خود را برای تصاحب صندلی اولین رئیس جمهور ایران آماده کند.
با استعفای دولت موقت چیزی کمتر از سه ماه تا برگزاری اولین انتخابات ریاست جمهوری ایران زمان باقی است. “جلال الدین فارسی” نامزد حزب جمهوری اسلامی به دلیل عدم احراز شرط ایرانی الاصل بودن، از ورود به میدان رقابت بازماند و حزب جمهوری اسلامی در روزهای آخر حمایت خود را از “حسن حبیبی” اعلام می کند. بنی صدرمنافقانه به افکار عمومی وعده داد ه است که پس از دیدار با حضرت امام تصمیم خود را برای شرکت یا عدم شرکت در انتخابات اعلام خواهد کرد و به این ترتیب یک روز در حالی که از منزل امام خارج شده بود به خبرنگاران اعلام کرد که نامزد ریاست جمهوری خواهد شد! در اولین انتخابات ریاست جمهوری ایران بیش از 100 نامزد ثبت نام کردند که از میان آن‌ها8 نفر که نمایندگی احزاب و گروههای سیاسی مختلف را بر عهده داشتند واجد شرایط شرکت در انتخابات شناخته شدند: حسن آیت، ابوالحسن بنی صدر، حسن حبیبی، داریوش فروهر، صادق قطب زاده، کاظم سامی، صادق طباطبایی و مدنی.
بنی صدر که با شعار “وحدت ملی، بازسازی اقتصادی، امنیت و معنویت” پا به میدان انتخابات گذاشته بود توانست با توجه به جایگاهی که در یک سال گذشته برای خود دست و پا کرده بود در پنجم بهمن 1358 با به دست آوردن 10 میلیون رای به ریاست جمهوری برسد. مهمترین رقیب بنی صدر دکتر مدنی بود که آشکارا مشی ضد انقلابی داشت. بسیاری از انقلابیون با هدف رای نیاوردن مدنی آراء خود را به بنی صدر هدیه کردند. ضمن این که افشای برخی اسناد لانه جاسوسی مبنی بر ارتباطات مدنی با عوامل آمریکا از سوی دانشجویان پیرو خط امام به پیروزی بنی صدر کمک زیادی کرد.
10 روز بعد در بیمارستان قلب تهران بنی صدر در برابر امام خمینی(ره) سوگند یاد کرد. در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری، امام خمینی(ره) طی سخنانی فرمودند: “من از آقای بنی صدر می‌خواهم که مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی ایشان تفاوتی ایجاد نشود. ” همچنین ایشان تاکید کردند: “تنفیذ و نصب اینجانب و رای ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی. ”
بنی صدر که دبیر شورای انقلاب بود در اواخر بهمن ماه به سمت فرماندهی کل قوا نیز برگزیده شد. او در 29 مرداد 1359 آقای محمدعلی رجایی را به عنوان نخست وزیر خود به مجلس معرفی نمود.
بنی صدر در این روزها به شدت مغرور و تمامیت خواه شده بود. او ارزیابی درستی از قدرت ملت و امام (ره) نداشت و تلاش می کرد تا رهبری را منزوی کند و پی در پی با قوه قضاییه و مجلس درگیر می شد. بنی صدر به تدریج از گفته‌های خود و آرمانهای مردم فاصله گرفت و حمایت قشرهای مختلف و گروههای پیرو امام را از دست داد. لبه تیز حملات بنی‌صدر پس از رسیدن به ریاست جمهوری متوجه نهادهای تازه تاسیس انقلاب و حزب جمهوری اسلامی بود. وی شهید بهشتی را رقیب اصلی خود می دانست و به انحاء مختلف سعی در تخریب این چهره تاثیرگذار انقلاب داشت.
ریاست جمهوری بنی‌صدر تنها 17 ماه به طول انجامید. وی در این مدت از یکسو با میدان دادن به گروهکهای ضد‌انقلاب سبب تقویت آنان شد و از سوی دیگر دربرابر اکثر مصوبات مجلس شورای اسلامی، قوه قضائیه، شورای نگهبان و برخی دیگر از نهادهای برخاسته از انقلاب ایستادگی کرد. با آن که قانون اساسی نخست‌وزیر رامسئول اجرایی کشور معرفی می‌کرد، بنی‌صدر در پی کسب اختیارات بیشتر برای خود بود و حتی اصرار داشت که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز با او “هماهنگ” باشند. وی مرتب در مسیر شهید رجایی سنگ اندازی می کرد. او که مطابق قانون موظف به ابلاغ مصوبات مجلس به دولت برای اجرا بود، عملا از این کار سرباز می‌زد و کشور را همواره در حالت انتظار برای اجرای قوانین نگه می‌داشت. حتی در انتخاب و معرفی وزرای کابینه نیز تعلل می‌کرد. این رفتار، موجب تشدید اختلاف میان او از قوه مجریه در یک سو و نخست‌وزیر و روسای قوای مقننه و قضاییه از دیگر سو شده بود.
این روزها جنگ تحمیلی شروع شده است. عدم شایستگی و صلاحیت بنی‌صدر در مقام فرماندهی کل نیروهای مسلح به ویژه در شرایط جنگی و همچنین حمایت صریح و علنی وی از سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و نقش وی در میدان دادن به این سازمان در عرصه اجتماعی و سیاسی کشور، سبب شده تا افکار عمومی حسن ظن خود را نسبت به وی از دست بدهد.
اقدام غیر قابل توجیه بنی صدر در بمباران بقایای هلی کوپترهای آمریکایی متجاوز به طبس در اردیبهشت ماه سال 59 که به از بین رفتن اسناد و مدارک بر جای مانده انجامید شک های گذشته دلسوزان انقلاب درباره بنی صدر را کم کم به یقین تبدیل کرده است.
20 خرداد 1360 امام خمینی طی حکمی بنی صدر را از سمت فرماندهی کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برکنار می کند.
10 روز پس از صدور حکم امام، هاشمی رفسنجانی - رئیس وقت مجلس شورای اسلامی- گزارش آراء نمایندگان مجلس را در مورد عزل بنی‌صدر از ریاست جمهوری به اطلاع امام رساند. امام (ره) نیز در پاسخ به نامه رئیس مجلس، طی پاسخی، بنی‌صدر را از ریاست جمهوری عزل می کنند. با عزل بنی صدر، هر چند یکی از ریشه های اصلی کارشکنی ها و اختلافات موجود قطع شد، ولی از این به بعد، دوران چند ماهه فعالیت های خرابکارانه منافقین و درگیری‌های مسلحانه و خونین روی داد که به شهادت عالی‌ترین مسوولان نظام تا مردم کوچه و بازار منجر شد. منافقین که با عزل بنی صدر آخرین امید های خود رابرای نفوذ در حکومت از دست داده بودند شمشیرشان را علیه مردم و مسئولین نظام از رو بستند.
بعدها از اسنادی که از لانه جاسوسی آمریکا به دست آمد مشخص شد بنی صدر با اسم رمز SD-LOURE-1 طی سال‌ها‌ی 57 و 58 ضمن ملاقات‌ها‌ی مکرر با جاسوسان سیا (در پوشش نمایندگان شرکت‌ها‌ی بازرگانی) در پاریس و تهران، اطلاعات و نظریات خود را در اختیار آنان می گذاشته و پس از مدتی با دستمزد ماهیانه 1000 دلار به عنوان “مشاور” به استخدام در آمده است.