مي رويم تا خط امام بماند

شهيد مهدي رجب بيگي در بهمن سال 1336 در شهر دامغان بدنيا آمد و دوران كودكي و نوجواني را به همراه خانواده اش در تهران سپري كرد. در محله هاي فقير نشين تهران، طعم فقر و محروميت را از همان آغاز نوجواني به وي چشاند.مهدي تحصيلات ابتدائي و متوسطه خود را نيز در تهران گذراند و بعلت استعدادفوق العاده اي كه داشت، همواره از دانش آموزان موفق مدارس محسوب مي شد. وي از همان ابتدا علاقه بسيار زيادي به مطالعه و تفكر و تحقيق داشت و از اينرو تا قبل از پايان تحصيلات متوسطه، با كتب مذهبي آشنا گرديد.
خانواده مهدي از وي بعنوان الگو و سرمشق وچهره اي محبوب و مورد احترام در ميان تمام اقوام و آشنايان ذكر مي كنند، چرا كه در برخوردهايش بسيار متواضع و فروتن بود. مهدي از همان ابتدا علاقه بسيار زيادي به كمك به طبقه محروم و طبقه مستضعف داشت. بطوريكه بنا به گفته مادر ايشان، حتي در كودكي براي كمك به مستخدم مدرسه، زودتر از ديگران در مدرسه حاضر مي شد. همچنين وي از همان ابتدا داراي بعد عرفاني قوي بود، بطوريكه شبها غالبا تا نيمي از شب گذشته به عبادت و راز و نياز با پروردگار خويش مشغول بود و بسياري از روزها را نيز روزه داشت.
شهيد رجب بيگي در سال 1354 وارد دانشگاه فني دانشگاه تهران شد و در رشته مهندسي راه و ساختمان به تحصيل مشغول گشت. وي از همان اوائل ورود به دانشگاه همراه با ديگر برادران مسلمان خود به فعاليتهاي صنفي-سياسي روي آورد. استعداد زيادش او را در درس نيز بسيار موفق ساخته بود. در اواخر سال اول از طرف دانشجويان به عضويت شوراي دانشجويي دانشكده انتخاب شد و اين مسئوليت را تا سال 58 و آغاز انقلاب فرهنگي ادامه داد. در شوراي دانشجويان يكي از افراد بسيار فعال بود و موضعگيريهاي كوبنده اش هميشه براي گردانندگان وابسته به رژيم در دانشكده ايجاد زحمت مي كرد. برادر شهيدمان علاقه زيادي به مطالعه كتب سياسي- اجتماعي و ديني داشت و يكي از مسئولين كتابخانه اسلامي دانشجويان فني بود.
در بين ورزشها به كوهنوردي علاقه داشت و معمولا در برنامه كوهنوردي دانشجويان مسلمان شركت مي كرد. در زمان رژيم منفور شاه با وجود خفقان شديد، مسئوليت خود را در قبال اسلام با پخش اعلاميه در دانشكده و شركت در تظاهرات دانشجوئي و خياباني و اداره فعاليتهاي سياسي- صنفي دانشگاهي انجام مي داد. در دوران انقلاب در راهپيمائي با شكوه امت قهرمان شركت فعال داشت و در براه انداختن و سازماندهي تظاهرات مختلف هميشه حاضر بود. در نيمه دوم سال 57 كه دانشگاه مركز تجمع مردم شده بود، مهدي از كساني بود كه به نمايش فيلم و اسلايد از انقلاب و ديگر كارهاي تبليغي براي مردم مي پرداخت. همزمان، در يكي از مساجد تهران نيز بطور مستمر به فعاليت و روشنگري مشغول بود. بعد از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي و ادامه مجدد كار دانشگاهها، (سازمان دانشجويان مسلمان دانشكده فني) كه تشكيلات دانشجويان مسلمان دانشكده بود، به وجود آمد و برادر شهيدمان در اين سازمان مسئوليت انتشار نشريه دانش آموزي«هجرت»را بعهده گرفت .
مهدي با انقلاب يا پس از آن با انديشه هاي انقلابي و اسلامي آشنا نشده بود بلكه در دوران رژيم منحوس شاه سالها به مبارزه همه جانبه با رژيم مشغول بود. از گردانندگان تظاهرات كوبنده و سازمان يافته دانشجويان مسلمان در دانشگاه بود و همچنين ديگر ياران دانشجوي فعال خود رژيم بود.
جريانات سياسي داخلي و خارجي را با تسلط و قدرت
بي نظير تحليل سياسي ايدئولوژيك مي نمود. مقالات و تحليلهاي وي از بهترين كارهاي مطبوعاتي و فرهنگي روزنامه هاي با اعتبار كشور بود. آنچه در مورد وي حائز اهميت و ارزش فراوان است، طبع و روحيه چند بعدي و متعالي اوست. وي از دقيقترين تحليلهاي سياسي گرفته تا پر احساسترين قطعات ذوقي مطالب سياسي -فكاهي، همه و همه را با تسلط بالائي ارائه مي كرد. در بحثها و ميز گردهائي كه در دانشگاه در دوران دانشجوئي اش و يا در مدارس جنوب شهر در مقابل جريانات انحرافي به هنگام تدريس اش، داشت هميشه موفق بود و در مقابل استدلالهاي متين وديد زيركانه اش كمتر كسي ياراي مقاوت يا توانائي گريز داشت.
«شهيد رجب بيگي» در يكي از مقالاتش، مواضع مبتني بر«چپ روي كودكانه گروهكها را اين چنين مورد عتاب قرار مي دهد:
«چگونه است ديالكتيسين هائي كه مي گويند«تعرف الاشياء با ضداده» همگام با آقاي كارتر و خانم تاچر و مستربگين و انورسادات و همصدا با راديو بغداد و كلن و اسرائيل و ايران آزاد و همپاي ساواكيها و وارداتچي هاي ممنوع المعامله و زمينداران و نزولخوران و بورس بازان و همنوابا اعوان و انصار معدومين اول انقلاب كه«كلهم اجمعين» از ضد«امام امت هستند با همان كلمات و همان سكنات به حضرت امام ناسزا مي گويند؟»
چيز زيادي نمانده بود تا وي بتواند مدرك ليسانس خود را در مهندسي راه و ساختمان اخذ نمايد.او از جمله كساني بود كه براي تخصص در كنار تقوي و تعهد، ارزش فراوان و حياتي قائل بود و از اينرو دانش آموزان خود را عمدتا از اقشار مستضعف بودند، دعوت مي نمود تا«درس خواندن» را به عنوان«رسالت انقلابي» خود تلقي نموده و سعي كنند با نسل آينده دانشگاهها را«آنان» بسازند نه«بچه سرمايه دارهاي شمال شهري»
او هميشه مي گفت:
خواهر دانش آموز، برادر
دانش آموز:
آيا مي داني براي چه پشت اين ميز نشسته اي براي آنكه بتواني آدمي بشوي كه فردا به درد محرومين جامعه ات كه خود نيز از آنان هستي، بخوري. بتواني در يك پست حساس انقلابي، فعال باشي و خود كه از قشر مستضعفي، باري از دوش مستضعفان برداري. برخورد اسلامي و قدرت جاذبه او روي دانش آموزاني كه با آنها در تماس بود تاثير فراوان داشت و چه بسيار دانش آموزاني كه با كلمات او از دام گروهكهاي منافق و منحرف رستند و به جبهه نيروهاي خط امام پيوستند. او براي نيروهاي خط امام يك عنصر فعال سياسي ايدئولوژيك بود و كار او در محدوده فعاليتش جنبه حياتي داشت. ولي منافقين كوردل بايد بدانند كه اگر چه شمع وجود او را خاموش ساختند ولي هيچگاه نخواهند آتش عشقي را كه در دل مهدي زبانه مي كشيد و آن«عشق به امام و راه امام» بود، در دل يارانش و در دل توده هاي محروم خلق خاموش سازند.
آري ... سرانجام مردم شهيد پرور و شهيد داده ما، همانگونه كه طومار«حيات سياسي» آنان را در هم پيچيد طومار«زندگي» آنان را نيز درهم فرو خواهد پيچيد كه:«ان المنافقين في الدرك الاسفل من النار.»
شهيد «رجب بيگي» در اوج فروتني و تواضع و تقوائي كه داشت از يك روحيه تهاجمي برخوردار بود. او به همان ميزان كه با مهرباني و علاقه در صدد تغيير مواضع انحرافي هواداران ساده و غافل گروهكها بود، به همان ميزان معتقد به برخورد قاطع و كوبنده و نابود كننده با سران جنايت پيشه آنها بود.
روز پنجم مهر 60 كه جنايتكاران منافق با اسلحه در تهران به مردم و پاسداران مردمي انقلاب اسلامي حمله بردند و به كشتار آنان دست زدند«رجب بيگي» قهرمان با سلاح گرم به مقابله با آنان شتافت و در راه دفاع از آرمانهاي اسلامي خويش و دفاع از مظلوميت و فروتني خلق خويش به سر منزل مقصود شتافت. جاودان باد ياد و نام او در خاطره ها. وجود عنصري چون« شهيد رجب بيگي» در سنگر مبارزه بر عليه عناصر وابسته به اشرافيت و فرهنگ فاسد غربي و نفاق چپ در آموزش و پرورش، همچون سدي نفوذ ناپذيز در برابر بازگشت سلطه آمريكا بود. در عين اينكه در انجام كارهاي گوناگوني كه بر عهده او بود، آرام و قرار نداشت و در شبانه روز جز چند ساعت اندك استراحتي نمي كرد، در برخورد با دوستان و يارانش و در برخورد با دانش آموزان، هرگز جانب صميميت و حسن رفتار را از دست نمي داد.
«مهدي شهيد» همچون همه جواناني كه معتقد به اسلام اصيل امام هستند روزها را به تلاش مستمر در انجام فعاليتهاي انقلابي و شبها را به عبادت خداوند سپري مي كرد، در حاليكه بسياري از روزها را روزه دار بود.
مهدي، جوانمرد عاشقي كه جبهه و دانشگاه، جهاد و مدرسه و... سنگرهاي مبارزه اش بر عليه امپرياليسم بود. در تسخير«لانه جاسوسي آمريكا» در ايران نيز نقش به سزا و عمده داشت. در مدت يكسال و اندي كه اين مركز توطئه و فساد در تسخير«دانشجويان قهرمان و مسلمان پيرو خط امام» بود، رجب بيگي مسئوليتهاي حساس و بزرگي را چون«مسئوليت برگزاري و انجام گردهمائي جنبشهاي آزاديبخش جهان در تهران» و «نمايند گي» دانشجويان خط امام در گردهمائي جنبشهاي آزاديبخش را به عهده داشت. وي از طرف دانشجويان مسلمان پيرو خط امام در مراسم نماز جمعه سخنراني مي كرد و در چندين نوبت اطلاعيه هاي افشاگرانه آنان را قرائت نمود.
آري«رجب بيگي» دشمن سرسخت امريكا، سرانجام قرباني توطئه هاي آمريكايي منافقين شد و امريكا و اياديش از شهادت او شاد شدند.
در اينجا يكي از يادداشت هاي شهيد مهدي رجب بيگي را تحت عنوان مي رويم تا خط امام بماند را با هم مرور مي كنيم:
ميرويم تا خط امام بماند.
خطي كه از ابراهيم آغاز شد و در تداوم سرخ خويش با دست هاي پاك محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) و علي (عليه السلام) به قلب پرشور امام امت رسيد تا رنج بران زمين را از جور حكومت قابيليان برهاند . مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه تبلور قاطعيت بر عليه جباران ، عصاره عصيان مستضعفان بر عليه مستكبران ، فريادهميشه مظلومان ، راه پيروز محرومان است .
مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه رسالت گسستن زنجيرهاي اسارت از دست و پاي مغضوبين زمين را برعهده دارد.
مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه پيام قيام پيروزمند مستضعفان را بر تارك تاريخ خواهد داشت و پوزه كثيف جلالدان را سرانجام به خاك خواهد ماليد.
مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه راه پيروز انقلاب كبير اسلامي خلق دلاور ايران است و بايد كه حماسه قيام را تا دوردست ها بكشاند و نهال انقلاب را در دل خلق هاي تحت ستم جهان بنشاند.
مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه با نفي هرگونه سازشكاري و ستمكاري ، نويد نابودي سازش گران و ستم كاران را باخود همراه داشت .
مي رويم تا خط امام بماند.
خطي كه پاسداران خون رزمندگان دلير و شهيدان به خون خفته ي امت قهرمان ايران است.
خطي كه سرانجام شوم امپرياليسم و سلطه گران اجنبي را هم اكنون برقله ي عالم نمايان ساخته و دژ مستحكم توحيد را در دور دست هاي هر ستم كده برپا خواهد داشت .