حضور انقلابی یا انقلاب حضور

اینها و ده ها و شاید صدها جمله دیگر، حرف هایی بود که دشمنان و بدخواهان انقلاب اسلامی در بوق های تبلیغاتی تحت سلطه خود قبل از فرا رسیدن22 بهمن منتشر می کردند و یا بعضی از سران فتنه در داخل در قالب مصاحبه و بیانیه پخش کرده بودند تا به خیال خام خود با راه اندازی جنگ روانی حداقل بتوانند با ایجاد تردید و رعب و وحشت، مقداری از حضور مردم در این جشن باشکوه بکاهند. بالاخره صبح22 بهمن فرا رسید، شروع مراسم را از ساعت9/30 دقیقه صبح اعلام کرده بودند ولی مردم از ساعت8 صبح حضور جدی خود را در این روز باشکوه به نمایش گذاشته بودند همه می خواستند در خط مقدم این جنگ نرم حضور داشته باشند چون رهبر فرزانه انقلاب این گونه دوست داشتند همه می آمدند تا بگویند علی تنها نیست، همه می آمدند تا بگویند اهل کوفه نیستند، همه می آمدند تا بگویند ای امام راحل ما به عهدی که در روز ورودت به ایران در بهشت زهرا با تو بستیم تا ابد وفا داریم همه می آمدند تا بگویند ای بهشتی تو راست گفتی ما جاودانه تاریخ خواهیم ایستاد. از پیرزنی که روی ویلچر بود و دختر و پسرش او را راه می بردند پرسیدم مادر اینجا چه می کنی؟ گفت: وقتی امام آمدند من همین بچه ها را یکی در کالسکه و دیگری را که چهار سالش بود به بهشت زهرا بردم حالا اینها مرا با کالسکه (اشاره به ویلچر) به اینجا آورده اند و کلی خندید، پیرزن می گفت به بچه هایم گفته ام اگر من روز22 بهمن بمیرم حتما جنازه مرا به راهپیمایی ببرید بعد از پایان مراسم دنبال دفن من باشید! 
راستی این خانم چه می گوید؟ نظیر این خانم و افراد سالخورده مرد و زن با عصا و ویلچر در راهپیمایی زیاد بودند، زن، مرد، پسر، دختر، جوان، پیر و... همه آ مده بودند. امسال تلاش مردم برای آمدن به گونه ای دیگر بود هر سال22 بهمن پر شور است اما این دفعه شور دیگری داشت گویی همه برای اثبات چیزی آمده بودند. شعارها، قدم های استوار، اقشار مختلف، سیل خروشان جمعیت، نشاط و همدلی و وحدت نه تنها حضور انقلابی مردم را برای سی و یکمین بار به ثبت می رسانید بلکه حکایت از انقلابی در حضور مردمی مردم داشت. همه چیز نشانه آن بود که خیل جمعیت تنها برای جشن بزرگداشت پیروزی انقلاب نیامده اند بلکه آمده اند بگویند انتخابات تمام شده، یاوه گویان و فتنه گران بدانند فقط جمهوری اسلامی، فقط ولایت فقیه، فقط ایران اسلامی و این تاکید و اصرار در وجب به وجب سراسر جمعیت با چشم و گوش هر انسان بی غرضی قابل لمس بود و این نشانه ها نه تنها در تهران بلکه در سراسر میهن اسلامی به یوم الله22 بهمن88 ویژگی خاصی بخشیده بود که خود انقلابی با حضور مردم را نوید می داد. تک تک مردم تاریخ را نشانه رفته بودند که نکند چیز دیگری به ثبت برساند! گویی جمعیت یاوه گویان و فتنه گران را در نور دیدند و به سوی میعادگاه به پیش می رفتند و مطمئن بودند که یدالله معل الجماعه.